Dinsdagmiddag. Merkwaardige situatie in Aankomsthal 3. De binnenkomende Boeing 737-900 van El Al –bijna 175 stoelen– is niet zichtbaar op Flightradar. Toch landt het toestel met pakweg 2,5 uur vertraging in Amsterdam. Nog gekker. Ongeveer niemand staat de passagiers op te wachten. Het merendeel vliegt vanaf Schiphol kennelijk door.

Een groep orthodoxe Joden pakt de koffers van bagageband 15 en verdwijnt ijlings in de drukte van de luchthaven. Richting Antwerpen. Hoge hoeden in een speciaal koffertje. Zvi Schlussel (43) wacht op een groep die de joodse feesten in Israël heeft doorgebracht. Hij neemt even plaats in een massagestoel van Schiphol.

Schlussel –zwarte baard, zwart keppeltje– maakt zich grote zorgen. „Hamas schiet op alles wat beweegt. De terroristen moorden, verkrachten en ontvoeren jong en oud.” De Joodse man kan even geen woorden vinden. „Moeilijk. Heel moeilijk. Het leed is te groot. Te zwaar om te dragen.”

Avry (75) uit Haifa –„geen achternaam in de krant”– wacht met een A4’tje vol Hebreeuwse tekens op de vlucht uit Tel Aviv. De reden is bijzonder. Avry is juist gestrand in Nederland. Met zijn vrouw verblijft hij bij zijn dochter Noa Nissenboim (44) in Amstelveen.

Avry’s vlucht naar Tel Aviv is geannuleerd, terwijl zijn vrouw nog maar voor twee dagen medicijnen heeft tegen haar leukemie. „Mijn zus heeft bij mijn ouders in de buurt van Tel Aviv haar medicijnen opgehaald en op de luchthaven een passagier gevraagd ze mee te nemen naar Schiphol”, legt Nissenboim uit.

Beesten

Woest is Avry op Hamas. „Beesten zijn het. Niet meer en niet minder.” Noa, moeder van een tweeling van 4, vult aan: „Hamas heeft bij de terreuraanval de ouders van een tweeling vermoord. Verschrikkelijk. De tweeling leeft nog. Dit zijn praktijken van terreurgroep IS.” Furieus is vader Avry op het falen van Israël. „We waren niet voorbereid.” Met een beschuldigende vinger wijst hij naar premier Benjami Netanyahu.

De orthodoxe jood Schlussel reageert milder. „Dit kan de beste overkomen. Ik blijf erop vertrouwen dat Israël zich kan verdedigen.”

Kristie Lek (28) en Olmo Dirkx (33) uit Amsterdam keren met een Pegasusvlucht via Turkije terug uit Israël. „Bij de eerste raketaanval op Tel Aviv stond ik te huilen en te trillen op mijn benen”, zegt Kristie. „De klappen zijn beangstigend. Je weet niet wat er gebeurt. We zagen de angst in de ogen van de Israëliërs.”

Hun hostel in Jeruzalem –net naast de Al-Aqsamoskee– heeft geen schuilkelder. „Ik zat te facetimen met mijn moeder om haar gerust te stellen. Juist op dat moment ging het luchtalarm af.” Van een Duitse hotelgast krijgen ze een app die op wijkniveau alarm slaat bij een raketinslag. „Na een melding heb je 90 seconden om een schuilplaats te zoeken. We hebben gerend.”

De dreigende escalatie door terreurgroep Hezbollah in Libanon is reden van vertrek. Na drie geannuleerde vluchten slagen ze er in Israël te verlaten, drie dagen later dan gepland. Vanaf Schiphol reizen ze via Brussel weer naar Amsterdam. „Onze auto staat nog in Brussel.”

Slapeloos

Ellen (60) en Ernst (67) ten Broek uit Heiloo wachten op Schiphol met smart op hun zoon. Ruben (28) ziet tijdens zijn vakantie raketten inslaan in Tel Aviv. Hij moet zich ijlings in veiligheid brengen in schuilkelders. „Heel heftig voor iemand die nooit in een oorlogssituatie is geweest.”

De zorg om hun gestrande zoon in Israël heeft hen dagenlang in de greep gehouden. „Ik ben drie dagen misselijk van angst geweest”, zegt moeder Ten Broek. „Ik huil altijd overal om, maar ik kon het nu niet. Alsof het niet waar is. Dit is zoiets groots.” Vader Ten Broek voelt met haar mee. „We zijn zo onmachtig.”

De oorlogsbeelden uit Israël hakken erin. „Ik heb slecht geslapen, ik wilde ook niet slapen. Dat voelde voor mij als ontrouw”, vertelt Rubens moeder. „Ik wilde direct kunnen reageren als Ruben een appje zou sturen. Het blijft je kind, hè?! Terwijl hij waarschijnlijk lekker lag te slapen.”

Kwaad

Het echtpaar maakt zich kwaad over de Nederlandse regering. „Bulgarije en Polen zijn al klaar met evacuaties; landen die meestal niet vooroplopen. Nederland doet na drie dagen nog altijd niets. Helemaal niets. Ze steken de Israëlische vlag uit op het Binnenhof, heel goed hoor. Maar voor hun eigen burgers ondernemen ze niets”, zegt ze dinsdag. Een eerste evacuatievlucht zou deze woensdag alsnog vertrekken.

Een bliepje kondigt een nieuwsalert van NU.nl aan. Nederland wil mensen repatriëren. „Nou, lekker op tijd hoor.” Ruben slaagt er met een Pegasusvlucht via Turkije uiteindelijk in Amsterdam te bereiken. De opluchting is groot.

Bij bagageband 15 wacht Mohamad Khateeb (20) op vrienden. De Arabische man wil niet reageren op de oorlog. Ook niet op Hamas.

Ondanks alle verschrikkingen vindt de oorlog in Israël niet zonder reden plaats, zegt Zvi Schlussel uit Antwerpen. „We weten dat alles van God komt en we weten dat alles wat God doet goed is”, zegt de orthodoxe jood. „Het loopt Hem niet uit de hand. Hij heeft hier een boodschap mee. God wil ons wakker schudden om ons dichter bij Hem brengen.”