De tekst uit Psalm 31 laat volgens Van Gent –lid van de gereformeerde gemeente Rotterdam-Zuidwijk– zien dat artsen en verpleegkundigen doen wat ze kunnen, maar dat zij niet over levens beschikken. „Dat doet God alleen. Het zijn relativerende en ook troostende woorden in een samenleving waarin we als mensen denken alles in de hand te kunnen houden.”

De tekst herinnert Van Gent aan het jaar 2020. De baby van het echtpaar Van Gent-Kroon werd met 26 weken geboren. Lukas overleed onverwachts in het ziekenhuis na een complicatie. Zelf was de verpleegkundige toen nabij de dood. „Wat ik precies had, weten de artsen nu nog steeds niet. Een combinatie van allerlei medische diagnoses.

De rouw om hun kindje en de medische situatie van haarzelf zorgen voor „een intense periode met een gouden randje” zoals Van Gent er nu op terugkijkt. „God was zo dichtbij. Mijn man en ik hebben Zijn nabijheid en trouw heel sterk ervaren. De Heere beloofde en maakte het waar: „Wanneer gij zult gaan door het water, Ik zal bij u zijn, en door de rivieren, zij zullen niet overstromen” (Jes. 43:2).”

Als Van Gent haar werk in het Ikazia ziekenhuis weer kan oppakken, snappen collega’s niet waarom ze niet boos is op God omdat haar kind overleed. Het geeft de verpleegkundige de gelegenheid te getuigen dat de Heere goed is en dat de zekerheid van het geloof in Hem een bodem geeft, juist ook in moeilijke tijden. Het gebeurde geeft Van Gent aanknopingspunten in gesprekken met mensen die lastige dingen meemaken in hun leven: „Gesprekken krijgen een andere dimensie, een diepere laag.”

Talenten

Van Gent is dankbaar dat ze het leven als het ware terug heeft gekregen om haar werk weer op te pakken en een studie te starten. „Ik probeer mijn gekregen talenten nuttig te gebruiken. Niet alleen als leidinggevende, maar ook als student gezondheidswetenschappen bij de Open Universiteit.”

De theoretische kennis die Van Gent opdoet tijdens haar studie, sluit in veel gevallen aan op de praktijk. Ze geeft een voorbeeld: „Helaas hebben we hier in het ziekenhuis te maken met een hoog ziekteverzuim. De oorzaken daarvoor zijn divers. Voor vijftigplussers spelen andere dingen mee dan voor de jongere generatie. De kunst is om voor beiden de omstandigheden werkbaar te houden.”

Regelmatig moet Van Gent daarbij balanceren tussen verschillende belangen. De afdeling dagbehandeling en kort verblijf waar zij leiding geeft, is bij het personeel best populair omdat verpleegkundigen hier geen weekenddiensten hoeven te draaien. „Dat was in de coronaperiode soms erg ingewikkeld. Op een andere afdeling kon het in het weekend heel hectisch zijn. Het is dan in het belang van de patiënten op die andere afdeling dat wij bijspringen, ook in de weekenden. Niet elke collega zag dat zitten. Iedereen heeft zijn eigen persoonlijke omstandigheden, bijvoorbeeld een gezin. Zulke besluiten kunnen dan dus een heel gezin raken.”

Van Gent zegt van zichzelf dat ze „een vrij direct persoon” is. „Maar zelfreflectie vind ik erg belangrijk, hoe komt iets over? Achteraf kom ik er dan nog wel eens op terug. Ik vind een basis van vertrouwen, openheid en eerlijkheid van heel groot belang. Voor mij is het belangrijk om te weten wat mijn collega bezighoudt en ik probeer bij lastige situaties samen naar oplossingen te zoeken. Dit is veel effectiever dan iets van bovenaf op te leggen.”

Meedraaien

Wat helpt is dat de Rotterdamse twee keer per maand zelf een dienst meedraait op de afdeling. „Ik las ergens: ”Dienstbaarheid heft leiderschap niet op, maar het verandert leiderschap”. Ik vind het belangrijk om als leidinggevende daadwerkelijk tussen je mensen te staan en te werken. Niet alleen de woorden, ook de daden. Collega’s voelen dan dat je één van hen bent. Zij mogen ook best mijn worstelingen en teleurstellingen rond bepaalde beslissingen zien en horen. Ik hou erg van authenticiteit. Doe wat je zegt en durf soms een gewaagde keuze te maken. Het levert vaak veel moois op.”

Deze manier van werken heeft volgens Van Gent niet direct iets met haar geloof te maken. „Ik heb het van zowel seculiere als christelijke collega’s geleerd.” Wel zorgt het geloof voor een diepere dimensie van het leiderschap. „’s Ochtends vraag ik de Heere om hulp voor de komende werkdag. Als ik dan ’s middags thuiskom, moet ik Hem zo vaak erkennen dat ik er weer een potje van heb gemaakt. Dan mag ik de fouten van mijn leiderschap terugleggen in Zijn hand. Alleen dan kan ik de volgende dag weer met een schone lei beginnen.”