Vanaf dat jaar moet Nederland namelijk ver genoeg op weg zijn om te voldoen aan de zogeheten Kaderrichtlijn Water (KRW). Dat is een Europese richtlijn voor schoon water waaraan lidstaten zich moeten houden. Voor Nederland wordt dat een uitdaging. Ongeveer de helft van het totale oppervlak bestaat uit landbouwgrond en vrijwel nergens loopt zo veel vee per vierkante meter rond als hier. Ook vormt industrie een probleem voor de waterkwaliteit. Overigens gaat het hier niet alleen om fabrieken in Nederland, maar ook om vervuiling stroomopwaarts. Verder zijn diersoorten die hier niet thuishoren, zoals bepaalde rivierkreeften uit andere landen, gevaarlijk voor andere soorten en daarmee de waterkwaliteit.

Het halen van de doelen van deze zogeheten Kaderrichtlijn Water (KRW) wordt volgens Harbers dan ook „een complexe opgave met ook in de uitvoering nog stevige hobbels”. Wel denkt hij eraan te kunnen voldoen als afgesproken maatregelen op tijd worden uitgevoerd, als de transitie in de landbouw snel genoeg gebeurt, en als het lukt te onderbouwen waarom Nederland in sommige gevallen niet kan voldoen aan de doelen. „De kern is dat we als waterbeheerders vooral de afgesproken maatregelen tijdig moeten uitvoeren en doen wat is afgesproken.”

Experts vrezen dat de KRW kan leiden tot een crisis vergelijkbaar met de stikstofcrisis. Als de waterkwaliteit te slecht is, kan een rechter oordelen dat die eerst beter moet voordat in de buurt bijvoorbeeld gebouwd of geboerd mag worden, is de angst. Maar Harbers denkt dat het niet zo’n vaart loopt. Hij wees er al meerdere keren op dat heel regionaal, per stroomgebied gekeken wordt naar de waterkwaliteit. Dat Nederland in feite op slot zit door stikstof, komt doordat het in de lucht komt en door vrijwel het hele land neerslaat.