Donderdagmiddag. Onverwacht betreden zo’n vijftien tot twintig marechaussees de woning van de familie in het buitengebied van Uddel. Met kogelwerende vesten. „We hadden de kamer ineens vol agenten”, vertelt Rosa (53) vrijdagmiddag, nog altijd ontdaan. „Schandalig.”

De agenten slaan Gijsbert (52) in de boeien op verdenking van het beschieten van een Apache. „Ik heb niet eens afscheid van hem kunnen nemen.” Volgens berichten in de media zou de verdachte de gevechtsheli hebben beschoten met een vuurwapen.

„Helemaal niets van waar”, reageert Rosa in de riante woonkamer van hun monumentale hoeve. Naast haar op de bank ligt een RD. „Mijn man zou nooit schieten. Hij heeft alleen met een luchtbuks gedreigd.”

De frustratie in Uddel loopt donderdag hoog op als opnieuw een herrieschopper laag overkomt. „Ik dacht dat de helikopter aan de voorkant het huis binnenvloog en er aan achterkant weer uitkwam”, vertelt ze. „Straks leef ik niet meer, dacht ik.”

Hij belt de politie, maar krijgt nul op het rekest. De politie kan niets doen. Zij spreekt een klacht in bij Defensie. Een reactie blijft uit.

Dan pakt de man uit Uddel zijn luchtbuks. „Om te dreigen”, zegt de familie. „Er zat geen kogel in”, stelt zoon Kees-Jan. „Mijn vader heeft geen schot gelost. Hij heeft de buks ook niet gericht op de heli. De marechaussee kan niet bewijzen dat er is geschoten.”

Intimiderend

De politie-inval, na een melding van de piloot beschoten te zijn, komt hard aan. „Ze hebben Gijsbert aangemerkt als vuurwapengevaarlijke verdachte.” De manschappen in kogelwerende vesten komen „intimiderend” op haar over. „Die ene was zo zwaar bepakt dat zijn broek afzakte.”

De marechaussees doorzoeken het hele huis op vuurwapens. De luchtbuks nemen ze in beslag. Evenals een soort musket van opa. Een erfstuk. „Ze hebben alles op de kop gezet.”

Haar handen trillen. Tranen branden in haar ogen. „Ik ben getraumatiseerd”. Een dochter brengt een glas water. „Ik voel me niet meer veilig in mijn eigen huis”, zegt ze geëmotioneerd. „Ik voel me bedreigd. Ik mocht nergens meer komen en met niemand praten.”

Agenten reageren niet op haar vragen. „Dit is het protocol. Dit is ons werk”, was het enige dat ze zeiden”, vertelt de vrouw van de verdachte. „Het was vreselijk. Ik ben toch geen crimineel?!” Onder politiebegeleiding moet ze kleren voor haar man pakken voordat hij wordt weggeleid.

Frustratie

De actie met de luchtbuks komt voort uit „frustratie” over de helikopters, vertelt ze. „Radeloosheid.” Apaches vliegen met grote regelmaat laag over de woning. De familie, twee jaar woonachtig in Uddel, beklaagt zich regelmatig bij Defensie over zware geluidsoverlast, maar ze krijgen naar eigen zeggen nooit een reactie. „Nul. We worden niet gehoord. ”Uw klacht wordt geregistreerd”, zeggen ze dan.”

Geschrokken

De herten, pony’s en kippen vliegen inmiddels in het gaas als de Apaches overvliegen. Of óver het gaas, vertelt de vrouw, terwijl ze een slokje water neemt. „Ons paard was zo geschrokken dat-ie op de rotonde voor ons huis liep.”

Zijn vader is niet tegen laagvliegen, verzekert Kees-Jan. „Hij vraagt alleen aan Defensie om 50 meter naar links of naar rechts te vliegen en niet loodrecht over hun huis met hertenwei. Want dan moet hij de herten uit het gaas halen.”