„De onjuiste bewering dat het dagboek van Anne met balpen is geschreven, is gebaseerd op een onderzoeksrapport over het dagboek uit 1980 dat werd uitgevoerd door de Duitse politie”, vertelt Wagenaar. Daarin werd onderzocht wat voor soorten papier en schrijfwaar zijn gebruikt in het dagboek. In het rapport staat dat op losse vellen die in het dagboek werden gevonden aantekeningen met balpen zijn geschreven. „Die losse vellen bleken van een onderzoekster te zijn die rond 1960 grafologisch onderzoek deed naar het dagboek”, aldus Wagenaar.

Onderzoek van het Nederlands Forensisch Instituut in de jaren tachtig heeft ook uitgewezen dat de met balpen beschreven losse velletjes, die ongeveer zo groot als een post-it waren, later zijn toegevoegd. Het originele papier van het dagboek is alleen met vulpen en rood potlood beschreven. Anne Frank heeft zelf dus nooit met een balpen in haar dagboek geschreven.

In de jaren zeventig maakte een tv-serie over de Holocaust pas echt bij het bredere publiek algemeen bekend wat er precies was gebeurd. „Dit vormde een bedreiging voor de ideologie van neonazi’s. Neonazi’s waren daar heel duidelijk over: als wij willen blijven leven, moet Auschwitz sterven”, legt Wagenaar uit.

De bewering over de balpen past dus in een bredere beweging van neonazi’s om alles rond de Holocaust in twijfel te trekken. Het dagboek van Anne Frank is een belangrijke getuigenis over de Jodenvervolging van die tijd. „Wanneer je de authenticiteit van het dagboek in twijfel trekt, trek je ook de Holocaust in twijfel”, aldus Wagenaar.

Wat de mensen beweegt die de tekst op het Anne Frank Huis projecteerden, is volgens Wagenaar duidelijk: „de beelden van de projectie gingen rond op neonazistische Telegramgroepen, dus de boodschap zal dat ook zijn.” Onder de video is muziek te horen met een expliciet antisemitische songtekst.