Op de ochtend van tweede paasdag, half april, ontdekte Evert Hardeman (58) in de stal met 27.000 legkippen in Voorthuizen een paar dode dieren. „Andere kippen waren niet zo fit. Verder leek het die dag mee te vallen. De volgende morgen was het goed mis. Ik trof een kleine 500 dode kippen aan.”

Vier dagen ervoor was vogelgriep geconstateerd op een bedrijf aan de andere kant van Barneveld. In het Schaffelaarsebos bij Barneveld waren dode ganzen gevonden. „Het virus is onze richting op gewaaid. Weer vier dagen later bleek een bedrijf in Terschuur, dat anderhalve kilometer verderop in dezelfde baan staat, besmet te zijn.”

„Je doet wat je kunt doen, je neemt je hygiënemaatregelen, maar als het virus via de luchtuitlaat naar binnen komt, begin je er niets tegen”, zegt zoon Gerjan (29), die met zijn vader en zijn broer Erik (23) een maatschap vormt. Evert: „Het hoeft maar een veertje of een stofdeeltje te zijn.”

Diezelfde dinsdag werden alle kippen vergast. Kort daarvoor ging Evert nog een keer door de stal. „Ik kon amper meer over de paden lopen zonder dat ik op een dode kip trapte. Zo razendsnel was het virus rondgegaan.”

Even leek het erop dat de 55.000 kippen in de tweede stal in Lunteren ook geruimd zouden worden. „Erik verzorgt daar de dieren. Hij woont thuis in Voorthuizen. Daarom werd de stal als een contactbedrijf beschouwd.”

Omdat er bij Lunteren ook een vogelgriepuitbraak was en eerst andere bedrijven preventief geruimd moesten worden, ontsprongen de Hardemannen de dans. „We werden alleen onder verscherpt toezicht gesteld. Onze stal stond net 50 meter buiten de straal van 1000 meter voor preventieve ruiming. Onze kippen bleven gezond, terwijl vrijwel alle stallen in de buurt leeg kwamen te staan.” In oktober was het precies andersom. „Toen kregen onze kippen in Lunteren vogelgriep, maar de bedrijven in de omgeving, met vaak net weer nieuwe dieren, werden niet geruimd. Het gas was op.”

Gerjan, die de contacten met de ruimers onderhield, beleefde de tweede keer anders. „Bij de eerste uitbraak weet je niet hoe het gaat. Je laat het over je heenkomen. Na de uitslag van de monsters in Lunteren sliep ik ’s nachts niet veel. Het hele riedeltje begon opnieuw: weer mensen op het erf, weer al die kippen dood en in de container. Dat went nooit.”

Deze maand wordt de balans opgemaakt. „In het voorjaar, toen we nog vanuit Lunteren eieren konden leveren, dacht ik: dat gaat goed. De eierprijs ging mooi omhoog”, aldus Evert. „Bovendien houden we ook kalveren.” Gerjan: „Dat is het voordeel van een gemengd bedrijf.” Evert: „Maar toen ging het in Lunteren toch nog fout. Je hebt er geen grip op.”

Bij een ruiming krijgen pluimveehouders alleen de dagwaarde van de kippen vergoed. Lange tijd zijn er geen inkomsten van de eieren. Bestelde nieuwe legkippen moeten eerst opgroeien. Evert: „Gelukkig was de hogere prijs voor de eieren uit Lunteren een goede compensatie. Zoiets kon niet iedereen zeggen. Het was echter van korte duur. Afgelopen maand konden we de draad in Voorthuizen pas weer oppakken. Dit jaar worden het voor ons bedrijf niet zulke geweldige cijfers. We zijn blij dat het nog loopt zoals het loopt.”