Het oogmerk van het gepredikte Evangelie zal, denk ik, dit zijn. Er zouden droevige en treurige dagen aanstaande zijn, en de oordelen zouden voldoende algemeen zijn als God zou beginnen rekenschap te houden over de verachting van het Evangelie. Toch wil Hij de godzaligen vertroosten. Daarom gebiedt de Heere Johannes dit te schrijven, namelijk dat niemand van degenen die in Hem sterven voor die oordelen hoeft te schrikken. Alsof Hij gezegd had: Hoewel deze nabijkomende oordelen zeer groot zullen zijn, en hoewel er velen daardoor zullen omkomen en weggerukt worden, en hoewel ook de naderende rampen zodanig zullen zijn dat de godzaligen gereed zullen zijn om hen voor gelukkig te achten die reeds zijn weggenomen, toch zijn zij, niettegenstaande dit alles, zalig, die in Mij sterven.

Er zijn in dit vers verschillende dingen aan te merken. Allereerst horen we: „En ik hoorde een stem uit de hemel, die tot mij zei: Schrijf.” Daardoor wordt te kennen gegeven het belang van de zaak en van deze opdracht, omdat die van de hemel tot Johannes gezonden is, en omdat hij belast wordt dit te schrijven. Het is een hemelse boodschap door Christus aan Zijn kerk afgevaardigd. En wel aan Zijn kerk in deze tijden, in de dagen die wij nu beleven.

James Durham,
predikant te Glasgow

(”De gelukzaligheid van de stervenden in de Heere”, 1735)