Jacomijn Hoekman - 17 nov 2007 10:17 - Gewijzigd: 17 nov 2007 10:17

Doen alsof je hetero bent

Verliefd zijn is leuk. De spanning, de kriebels, de geheimzinnigheid. Tot je merkt dat er iets niet klopt; dat die vlinders alleen in beweging komen in de buurt van iemand van je eigen geslacht. Freek de Groot (16): „Ik heb geprobeerd naar meisjes te kijken, maar ik werd er alleen maar ongelukkig van.”

Freek ontdekte rond zijn tiende dat hij anders was dan andere jongens. Hoewel bijna iedere jongen op die leeftijd meisjes dom vindt, en andersom, begon Freek langzaam te begrijpen dat hij op jongens viel.

Op zijn tiende dacht hij nog nauwelijks over dit verschil na. Pas toen Freek, zelf reformatorisch, naar een reformatorische middelbare school ging werd dat anders. Het verschil tussen hem en andere jongens werd groter. „Ik moest soms goed acteren om iedereen te laten geloven dat ik hetero was.”

Dat maakte hem erg ongelukkig, zegt hij. „Ik was een beetje een outsider. Als je geen verkering hebt, word je dat al snel. Er waren meisjes die verliefd op mij werden en ik ben regelmatig gekoppeld, maar ik toonde nooit interesse in verkering. Dat hadden mijn klasgenoten al gauw door.” Hij kijkt even peinzend voor zich uit. „Je wordt er niet gelukkig van door net te doen alsof je hetero bent. Maar ik wilde niet anders, want ik was bang dat ik mijn vrienden zou verliezen als ik er voor uitkwam dat ik homo was. Ik heb me toen een poosje van alles en iedereen afgesloten.”

Gevoelloos
De middelbare school heeft hij inmiddels net afgerond en daarmee ook deel van zijn gevoeligheid achter zich gelaten. „Ik ben harder geworden, gevoellozer misschien. Het maakt me niet meer uit of mensen me accepteren of niet. Dat is hun probleem. Eerst was ik heel bang om afgewezen te worden. Nu niet meer.”

Hij vindt, nu hij terugkijkt, dat er veel mankeert aan de houding op zijn school ten opzichte van homofiele jongeren. Of liever gezegd: het gebrek aan een houding. Als voorbeeld noemt hij de dag dat zijn klas seksuele voorlichting kreeg. „Er werd niks over homo’s gezegd. Op reformatorische scholen denken ze niet zo snel dat iemand homo zou kunnen zijn.”

Die schooltijd ligt nu een halfjaar achter hem, en Freek voelt zich goed, „beter dan ooit tevoren.” De moeilijke periode heeft hem sterker gemaakt. Hij staat erop dat er bij dit artikel geen zielige foto komt, want zo voelt hij zich niet. „Niet zo’n foto met een jongen die met z’n hoofd in z’n handen op een stoel zit”, grijnst hij. „Ik ben homo, maar er zijn ergere dingen. Sommige mensen zitten in een rolstoel, zijn blind of doof. Anderen groeien op als kindsoldaat.”

Zware gesprekken
Het gesprek heeft plaats in een restaurantje in een van de grotere steden van Nederland. Freek wilde niet bij hem thuis afspreken, want zijn ouders weten niets van zijn homofiele geaardheid af. „Als ik het hun zou vertellen, krijg ik zware gesprekken. Daar zie ik soms tegenop. De kans bestaat dat mijn ouders dan anders tegen me gaan doen. Dat ze misschien niks meer met me te maken willen hebben. En ik wil ze niet beschadigen met wie ik ben.”

Om de vraag of hij hetero zou willen zijn als dat kon, moet hij lachen. Hij denkt daar niet over na, omdat de kans zo klein is. Wijzend naar een donkerharige lobbes die niet op of om kijkt: „Net zo min als ik nu bedenk wat ik zou doen als die hond daar in mijn been beet.”

Hoe de toekomst er voor hem dan wél uit gaat zien, weet hij niet. Hij sluit niet uit dat hij ooit een relatie aangaat met een andere jongen. „Toen mijn klasgenoten op de middelbare school met elkaar naar bed gingen, was dat ook verkeerd maar daar had niemand het over. Ik geloof dat je niet meteen zalig bent als je heel je leven alleen blijft en dat je niet per se verloren gaat als je als homo een relatie hebt.”

Maar hoe kun je God om vergeving vragen als je dag in dag uit opzettelijk doet wat Hij niet wil? Je moeten toch strijden tegen de zonde? Na even nadenken: „Dat vind ik een heel moeilijke vraag. Maar als je van tevoren al weet: ik moet mijn hele leven alleen blijven, anders ben ik heel erg verkeerd bezig - ik denk dat je dan heel depressief wordt. Als je op dieet gaat, krijg je verschrikkelijk veel honger. Niet alleen omdat je minder eet, maar ook omdat je weet dat je niks mag eten. Ben je niet op dat dieet, dan voel je die honger misschien helemaal niet.”

Nog een laatste vraag. Waarom doe je mee met dit interview? „Omdat veel mensen -vooral van mijn leeftijd- denken dat er geen christelijke homo’s bestaan. Dat homo’s mensen zijn die heel arrogant zijn en een enorm groot ego hebben en de hele dag aan seks denken.” En: „Ik doe dit ook om mijn familie een stille hint te geven dat ik het misschien ben.”

Freek heet in werkelijkheid anders.

Freek staat open voor reacties. Mail naar magneet@refdag.nl.

Zie ook:
„Veroordeel homofiele jongere niet”
Ruben: Ik voelde me een vieze homo