Thuis blijven zitten is geen optie. Rond de beroemde Dom in het Duitse Keulen reageren toerist en stedeling nuchter op de terreurdreiging. ,,Al die politie voelt wel veilig.”
Hier een foto, daar een selfie, ginds een koffer vol munten van de straatmuzikant. Een kunstenaar krijt een leeuwenkop op straat. Verliefde stelletjes. In een mudvol café brullen mannen het uit, na nieuws op een beeldscherm over een loting in de voetballerij. Veel tattoos, veel bier.
Maar: Toeristische en andere geneugten, vrijdagmiddag vlakbij de dom van Keulen, kunnen zomaar omslaan in terroristische rampspoed. Dat weten de autoriteiten in Keulen. Terroristen hebben een voorliefde voor bekende plekken in grote steden. Dat bleek ook vrijdagavond toen er vermoedelijke terreuraanslagen plaatsvonden in hartje Londen en hartje Brussel.
Versperringen
Sinds deze week zijn de veiligheidsmaatregelen rond onder meer de Keulse dom aangescherpt. Met torens van 157 meter hoog is de gotische kathedraal een van de meest imposante bouwwerken van Duitsland. Deze week zou een terreurverdachte hebben verklaard dat de Spaanse terroristencel aanvankelijk van plan was een aanslag te plegen op de Sagrada Familia, een beroemde basiliek in Barcelona. Sindsdien staan de seinen bij beheerders van andere iconische gebouwen op rood.
Dat is te merken op het door drommen toeristen bevolkte plein bij de Keulse dom, pal naast het centraal station. Her en der staan politiebusjes en wachtposten. De afgelopen dagen zijn in straten die leiden naar de kathedraal versperringen geplaatst. Waaronder loodzware stenen die afkomstig zijn uit de dom zelf. Doel is te voorkomen dat terroristen inrijden op een mensensmassa. Zoals in Barcelona.
Duistere tijd
Nee, zegt de Keulse Bettina Mrosek, ze voelt geen angst voor terreur. Vlakbij de kathedraal beweegt ze de kinderwagen met haar baby heen en weer. De vrouw waardeert de veiligheidsmaatregelen, maar met versperringen alleen los je het probleem van islamitisch terrorisme niet op, benadrukt ze. ,,Bevolkingsgroepen zullen met elkaar in gesprek moeten. Zodat we in vrede kunnen leven. De verschillende groepen ontwikkelen zich niet in hetzelfde tempo. Vergeet niet dat christenen met hun kruistochten ook heel wat terreur hebben aangericht. Dat was een duistere tijd.”
Respect en dialoog zijn nodig, vindt Mrosek. ,,Je moet van elkaar weten wat je belangrijk vindt, hoe je je leven inricht, voordat je snelle oordelen velt. Al praat ik daarmee terreur niet goed. Geweld is altijd fout.”
Gevaar
Een soortgelijk betoog houdt haar stadsgenoot Ralf Brenner (85). Ook hij hamert op gesprekken met andersdenkenden, zoals moslims. „Als die gesprekken eindigen, ontstaat juist het gevaar en komt er terreur.”
Barrières opwerpen rond de dom– hij vindt het maar niks. „Honderd procent veiligheid is niet te bieden. Moeten we op elke straathoek tien agenten mensen laten controleren en in alle dorpen steden stenen neerleggen?” Hij slaat met zijn hand op zijn voorhoofd. „Geen barrières op straat en ook niet in je hersens. Nodig is dat we elkaar respectvol en vriendelijk bejegenen. Geen mens wordt geboren om te haten. Mensen met slechte ideeën moeten worden tegengesproken. Hitler maakte ons in de Tweede Wereldoorlog wijs dat mensen buiten Duitsland barbaren waren. Totdat ik op mijn achttiende voor het eerst in Holland kwam en met Hollanders bier dronk. Toen ontdekte ik dat zij geen barbaren zijn, dat het er in Duitse families net zo toe gaat als in Hollandse.”
Tussen de toeristen loopt ook de RD-lezende familie Averesch uit Rijssen. Vrezen zij terreur? ,,Het geeft ons een goed gevoel dat er betonblokken zijn geplaatst en hier overal politie is”, zegt moeder Joke Averesch (52). Ze twijfelden wel even over hun trip. ,,Maar we moeten overal bewaard blijven. We zijn wel extra alert.” Vader Gerrit Averesch (55): „Overal kan je iets overkomen. Er kan nu ook een terrorist met een kalasjnikov het plein op rennen.”
Bacterie
Op steenworp afstand van de dom is kunstenares Taina bezig met een krijttekening van het ”Meisje met de parel” van de Nederlandse meester Johannes Vermeer. Bang voor terreur zegt ze niet te zijn. Quasi-nonchalant schudt ze haar hoofd. ,,Ik wil niet bang zijn. Een aanslag kan overal gebeuren. Ik ben in veel landen en steden geweest. Los Angeles, Mexico, Londen, Spanje, Griekenland, Barcelona. Vaak ben ik gewaarschuwd voor allerlei gevaren.” Gevaar kan uit onverwachte hoek komen, zegt Taina, terwijl ze een litteken op haar arm toont. ,,Ik liep een levensgevaarlijke streptokokkeninfectie op. Bijna stierf ik. Maar ik ben er nog.”