In een stille kamer doen je oren pijn

Marileen gaf haar vriendin op voor de zomerserie ”De challenge” van Puntuit. Ze wilde haar maar wat graag uitdagen om in het donker in een stille kamer opgesloten te zitten. Deze mentale challenge is echt wat voor Anouk, vindt Marileen. „Anouk zegt altijd dat ze stalen zenuwen heeft. Ze kan namelijk erg goed turnen en doet mee aan wedstrijden. Ik merk nooit aan haar dat ze zenuwachtig is. Maar ik weet zeker dat het een echte uitdaging voor haar is.”

Geen echo

„Ze zeggen dat je het maar een halfuur in de kamer volhoudt”, zegt Anouk voorafgaand aan de challenge. De twee 12-jarige vriendinnen hebben zich ingelezen over het fenomeen. Marileen weet dat je geluiden van je eigen lichaam extra goed hoort. „Dat lijkt me heel gek.”

Henry den Bok, medewerker van de faculteit technische natuurwetenschappen, haalt de meiden op. Hij legt uit dat de stille kamer ook wel anechoïsche of dode kamer heet. „Er is namelijk geen echo. Alle reflecties van geluiden ontbreken. Normaal gesproken horen we geluiden altijd van alle kanten, doordat ze weerkaatsen op de muren om ons heen. In de stille kamer absorberen de muren elk geluid en hoor je het dus alleen nog rechtstreeks van de bron.”

"In een stille kamer hoor je geluid rechtstreeks vanaf de bron"

Cool

De stilte valt op de meiden als ze in de echovrije kamer zijn. Het lijkt alsof er een deken over hen heen wordt gegooid. „Wow!” „Apart!” „Echt cool”, klinkt het uit de monden van de vriendinnen.

Ze lopen naar het midden van de kamer over metalen gaas, dat zacht deint onder hun voetstappen. Met open mond kijken ze om zich heen. Muren, plafond en vloer van de stille kamer zijn bedekt met grote wiggen vol glaswol. Elke wig staat steeds haaks op z’n buren.

De kamer heeft de vorm van een kubus van 10 bij 10 bij 10 meter, vertelt Den Bok. „Het bouwwerk bestaat uit muren van 40 centimeter beton en staat op een paar grote pilaren, helemaal los van het universiteitsgebouw. Aansluitingen zijn van dikke lagen rubber.” Alle trillingen en geluiden moeten buiten blijven. „In deze kamer worden geregeld wetenschappelijke experimenten uitgevoerd.”

Fabel

Tijd voor de challenge. Den Bok heeft de meiden inmiddels uit de droom gehaald: „Dat je maar een halfuur of driekwartier binnen kunt blijven, is een fabel. Drie uur is al eens makkelijk gehaald. De stilte is ook helemaal niet gevaarlijk of ongezond.”

Om de beurt moeten ze tien minuten in de kamer verblijven, waarvan de laatste vijf minuten met het licht uit. Er kunnen dan geen straaltje licht en geen golfje geluid in of uit de kamer. Zouden ze moeite krijgen met de stilte?

"Je oren doen bijna pijn van de stilte"

Nou nee, Marileen en Anouk halen de challenge met gemak. Ze komen er met een grote grijns weer uit. Anouk doet haar stalen zenuwen eer aan en hangt de koele kikker uit. Ze had gerust nog wel een paar uur in de kamer kunnen blijven, denkt ze. Marileen daarentegen vond het verblijf in de ‘dode kamer’ –zeker in het donker– ook wel een beetje bedreigend. „Het voelt heel vreemd. Je bent opgesloten. En als je om je heen kijkt, zie je geen enkel lichtpuntje. Verder is er alleen maar stilte. Je oren gaan er bijna pijn van doen. Het enige wat je hoort, zijn je eigen hartslag, het suizen in je oren en het gekraak van je nek als je die draait.”

Gek

De klinkende spreuk op een grote poster buiten de stille kamer heeft gelijk: „The loudest sound I have ever heard is silence” („Het luidste geluid dat ik ooit heb gehoord is stilte”). Want een hele dag in de stille kamer lijkt de twee meiden helemaal niets. Anouk: „Ik denk dat ik dan gillend gek word.”