Ik moet een monumentaal orgel in Utrecht zien te vinden dat ik mag bespelen. Die opdracht open ik onder het toeziend oog van verschillende medewerkers van uitgeverij Den Hertog in Houten. Gelukkig hebben zij een muziekcollega die de weg in het orgelwereldje weet.

Ik les kip Kerries dorst en stap dan op muziekman Arjan Kuiper af. Hij kent Gerrit Christaan de Gier, hoofdorganist van de Jacobikerk in Utrecht. Een dochter van De Gier helpt me aan een 06-nummer. Maar op zijn mobiele telefoon krijg ik geen gehoor.

Dan maar op goed geluk naar de kerk. Van Houten naar Utrecht Centrum is het slechts 10 kilo­meter. Maar op deze etappe vestig ik geen snelheidsrecord. Opgebroken wegen, openstaande bruggen en opdringerige buschauffeurs zorgen ervoor dat de rit toch nog ruim drie kwartier duurt.

Potdicht

Daar sta ik dan. Voor een potdichte kerk. Alle ingangen zijn afgesloten met ijzeren hekwerken. Ik zoek een vredelievender manier om binnen te komen. Een tweetal mannen op een bankje raadt me aan om de deurbel te laten rinkelen. Wanneer ik geen bel kan vinden, geven ze aan zelf nog nooit in de kerk te zijn geweest. De deurbel zal wel niet bestaan.

Naast de kerk staat het Nederlands Volksbuurtmuseum. Daar zouden ze weleens een sleutel van de kerk kunnen hebben. Mijn vermoeden wordt bevestigd door de man achter de balie. Het slechte nieuws; ze lenen de sleutel niet uit aan „Jan en alleman.” De baliemedewerker begint over goedkeuring en proto­collen. Zo kom ik niet verder. Blijkbaar ben ik typisch zo’n Jan. Of alleman.

Dan De Gier nog eens proberen. Contact! Zelf is hij niet in Utrecht, maar sleutelbewaarder Ad Prins (71) is dat wel. De man die vijftien jaar koster is geweest en ook zes jaar diaken in de toenmalige Samen op Weggemeente, opent de deur. Het Garrels/Meereorgel heeft een warmrode kleur, zie ik als we via een nauwe wenteltrap bij het eeuwen­oude instrument belanden. Spelen kan ik niet, maar ik besluit dat onder „een deuntje” –de letter­lijke opdracht– wordt verstaan dat een aantal elkaar opeenvolgende wanklanken voldoende is. En zo gebeurt het. „Het klonk niet eens heel vals”, complimenteert Prins.

Schelpen

Daarna bewonder ik de schelpen in het pand. Ze zijn te zien op kerkbanken, muren en zelfs op de kansel. Leuk weetje: de Jacobikerk is volgens Prins de enige kerk in Nederland die in plaats van een haantje een schelp als windvaan heeft. Nog een leuk weetje: ik heb absoluut geen idee waarom deze sint-jakobsschelpen voor de kerk zo belangrijk zijn.

Boven mijn hoofd slaat de klok vijf uur. Hoog tijd om op weg te gaan naar een eet- en slaapadres. Maar dat zal nog vies tegenvallen.

Survivaltocht van journalist met kip

Deze zomer kun je op reis met Puntuitredacteur Arien van Ginkel (23). In het gezelschap van een kip fietst hij van de RD-redactie in Apeldoorn naar zijn ouderlijk huis in Waddinxveen. De 190 kilometer lange route telt acht pitstops, verdeeld over drie dagen. Bij iedere stop opent hij een envelop met een opdracht van zijn collega’s. In ruil voor een klusje ontvangt hij een maaltijd of slaapplek.