Kerrie vond onze relatie te beklemmend. Dus bouwde ik voor haar, bij mijn thuiskomst in Waddinx­veen, een stenen hokje in de achtertuin bij mij thuis. Een centimeter of zestig hoog. Dat moest genoeg zijn voor een kip die dankbaar is dat er voor haar wordt gezorgd.

Niet voor Kerrie. Een uurtje later is ze nergens meer te bekennen. In paniek ren ik de straat op. Ze zal toch niet...? Met al die auto’s... Dan hoor ik gekakel. Met een bezem speur ik voorzichtig naar haar in het dichte struikgewas.

Ik kijk onder de auto van de buurman die net weg wil rijden. Geen resultaat.

Opnieuw gekakel. Achter me. Daar staat ze. Pontificaal midden op de oprit. Een mengeling van opluchting en woede maakt zich van me meester. Uiterlijk kalm wijs ik Kerrie de weg terug naar huis. Maar zij wil niet. Het gaat de hele tuin door. En dan nog een keer.

Voor straf zet ik haar op stenen en brood. Drie tuinstoelen, twee muren en een stoep dienen als tijdelijk onderkomen. De opdracht die van tevoren zo onmogelijk leek –haar inruilen voor een dier groter dan een muis– valt nu op zijn plek.

Onze reis heeft lang genoeg geduurd. Een muskusratten­bestrijder aan de andere kant van de lijn lacht als ik voorstel om Kerrie in te wisselen voor een dode muskusrat. Toch maar niet. Het waterschap is al druk genoeg. Het heeft hard geregend. Voor grapjes is geen tijd.

Gelukkig heb ik de beheerder van de kinderboerderij in Waddinx­veen weleens geïnterviewd voor de lokale krant. Zijn nummer is zo gevonden. Kippen zijn welkom daar. De route ken ik uit m’n hoofd.

Op de kinderboerderij maak ik kennis met vriend rat. „Een rat is ruim twee keer zo groot als een muis”, verzekerden beheerder Rens Boogaard (52) en vrijwilliger Thomas Postmus (28) me al van tevoren.

Ik mag kiezen welk van de drie allervriendelijkste beestjes me mag vergezellen naar het thuisadres. Een wit, een grijs, of een donker exemplaar. Ik ga voor de laatste.

Thomas wil de rat wel voor me vangen. Het is een gezellig dier dat kwispelend van zijn arm naar zijn nek kruipt. Is het een probleem als ik de rat plaats in het huidige onderkomen van Henk, onze hamster? De beheerder denkt dat het wel kan, maar adviseert om de relatie tussen de verschillende knaag­dieren in de smiezen te houden.

Mijn zusje vindt alles best. Deze rat is voor haar. We noemen hem Richard.

Survivaltocht van kip met journalist

Deze zomer kun je op reis met Puntuit­redacteur Arien van Ginkel (23). In het gezelschap van een kip fietst hij van de RD-redactie in Apeldoorn naar zijn ouderlijk huis in Waddinxveen. De 190 kilometer lange route telt acht pitstops, verdeeld over drie dagen. Bij iedere stop opent hij een envelop met een opdracht van zijn collega’s. In ruil voor een klusje ontvangt hij een maaltijd of slaapplek.