Extra spannend voor mij: ruim een halfuur voor vertrek staat er ook nog een andere opdracht open. ”Doe op de Leugenbank een sterk verhaal op”, luidt deze.

Veel gezwets

Eerder op de dag trof ik het bankje bij de havenmond nabij Nes leeg aan. Geen Amelander te bekennen en dus geen sterk verhaal. „Zo rond 19.00 uur komt er vaak tien tot vijftien man”, vertelde havenmeester Gatso me.

„Op de Leugenbank wordt veel gezwetst, maar de verhalen zijn niet meer zo sterk als vroeger. Helaas overleed de beste verteller, Bonne, een paar jaar terug. Je kon uren naar hem luisteren, dat verveelde geen minuut. Bonne kon alles aandikken en verdraaien. Soms vertelde hij eigenlijk niets. En als je de volgende dag vroeg: „Hoe zat het ook alweer met dat bootje van gisteren?” dan kwam er nog een verhaal overheen.”

Grootste irritatie

Ik merk dat de havenmeester zelf ook graag een verhaaltje opdist. Aangezien ik niet kan wachten tot 19.00 uur –mijn boot is dan al weg–, vraag ik hem op het bankje plaats te nemen. Hij stemt toe. Gelukkig! De tijd dringt.

Gatso vertelt over schippers die niet eens weten wat bakboord is en over zijn grootste irritatie: mannen die hun vrouw de schuld geven als ze de trossen in het water laten vallen bij het aanmeren. „Ze moeten gewoon zelf het zware werk doen.”

Scootmobiel

Het sterkste verhaal vertelde Gatso eerder op de dag. Het ging over Bonne. De markante Amelander zou een paar dagen voor zijn dood met zijn scootmobiel heel het eiland zijn afgereden om íédereen persoonlijk te groeten. Het lijkt me onmogelijk.

Ondertussen tikt de tijd weg. Ik haast me naar de boot. Rond vijf voor halfzeven sprinten enkele laatkomers langs. Ik blijf staan. Pas om precies een minuut voor vertrek stap ik naar binnen. „Ben ik echt de laatste?” vraag ik aan de bootmedewerker. „Wat mij betreft wel”, antwoordt deze. Een irritante sirene loeit als de voetgangersbrug wordt opgehaald. Ik ben aan boord. Als laatste passagier. Straks bij aankomst in Holwerd opnieuw lekker treuzelen...

Afscheid nemen

Mijn trip loopt ten einde. Qua weer trof ik het, de zon scheen uitbundig. Nu begint het zacht te spetteren. Ik neem afscheid. Ameland huilt.

Michiel is klaar. Vervolgens was er ook nog een lezersactie. Klik hier voor de link naar een ludieke wedstrijd rond de Ameland Challenge.

Zomerserie

Puntuitredacteur Michiel zette koers naar Ameland om allerlei uitdagende opdrachten te doen. Dit is de negende aflevering in een zomerserie over zijn belevenissen. Lees hier de andere afleveringen.

Ameland Challenge in stripvorm

Tegelijk met deze serie tekende striptekenaar Daan van Oostenbrugge over de ‘deleted scenes’ van de Ameland Challenge: "Menno als assistent van Michiel". Lees hier de strips na.