Graafgaten en konijnen­holen zie ik hier genoeg. Maar afgezien van wat keutels ontbreekt van de daders ieder spoor. Waar ik ben? In Hollum, op weg naar caravanpark Ambousen.

Mij wacht de meest complexe opdracht van de dag. Ik moet erachter komen hoeveel gasten er in de verschillende vakantieparken overnachten. „Er zijn acht campings verspreid over Ameland”, vertelde VVV-medewerkster Trieneke me. Aan de slag!

‘Simpel’ opdrachtje

Tussendoor zoek ik konijnen. Ik moet een foto maken met daarop zo veel mogelijk –maar ten minste twee– duinkonijnen. Een simpel opdrachtje om effe snel te doen, denk ik. Vooralsnog zie ik alleen wat keutels.

Bij caravanpark Ambousen stuit ik op een gesloten receptie. Gelukkig vermeldt een papier een telefoonnummer. Alleen geldt voor mij de beperking dat ik per opdracht maar één keer mag bellen. Ik waag het erop en pak mijn mobiel. Eigenaar Diana: „Er zijn 30 tot 35 gasten op het park.”

Bij de twee andere parken in Hollum wordt naar het aantal gasten gegist. Jeroen van vakantie­park Koudenburg is erg druk, zegt-ie. „Het kost me veel tijd om het precies uit te zoeken. Maar het zijn ongeveer honderd personen.” Bij Boomhiemke maakt de receptioniste een rekensommetje en komt op 700.

Balorige bunny’s

Tijdens de toer tussen de parken houd ik ogen en oren goed open. Voor broer konijn. Helaas blijken de ”bunny’s” behoorlijk balorig. De tegendraadse beesten laten zich niet in meervoud zien. Het lijkt wel doorgestoken kaart. Wel tien keer signaleer ik één enkel exemplaar, zonder soortgenoten. En dat is duidelijk wat anders dan „zo veel mogelijk” konijnen.

Eén duinkonijn –een zwarte nota bene– maakt het wel heel bont. Provocerend sprint het dier vlak voor mijn voorwiel het fietspad over. Dit is je reinste treiterij.

Grove schatting

Tegen vijven heb ik alle acht campings bezocht. Er blijken in totaal zo’n 2050 gasten op Ameland te overnachten. Het gaat om een grove schatting, maar meer kan ik niet doen.

Nu de konijnen nog. Als ik bij recreatieplas De Vlijen in Nes een bocht om cross, moet ik vol in de ankers. Er zit nota bene een tweetal konijnen op het pad. Snel schiet ik een plaatje. Maar het minimale is voor mij niet goed genoeg. Dus zoek ik door. Inmiddels is het avond en heb ik meer kans. „Pas na de middag worden de beesten echt actief”, luidde een andere les van de strandjutter.

Wipstaartjes scoren

Even buiten Nes is het raak. Ik signaleer beweging in de wei voor me. Verschillende wipstaartjes ruiken al snel onraad. Ze hippen richting de duinen. Snel haal ik mijn fototoestel tevoorschijn. Voordat ze weg zijn, leg ik ze vast: zes in totaal (NOTA BENE. Zie onderaan deze webpagina voor een downloadbare zoekplaat :-) !). Ondanks de ongein van konijn is mijn missie volbracht. En nu ik de foto heb, kan ik geen konijn meer zien. Hoewel... behalve dan aan het spit, want ik heb trek.

Zomerserie

Puntuitredacteur Michiel zette koers naar Ameland om allerlei uitdagende opdrachten te doen. Dit is de zesde aflevering in een zomerserie over zijn belevenissen.