Dominee G. H. Molenaar vond het mooi om de persoonlijke verhalen van Art, Rick, Debora en Mariëlle te lezen. „Ieder van jullie probeert zo goed als mogelijk je ouders te eren. Ik lees mooie voorbeelden over geloof, respect, hulp bij praktische zaken en een warme band. Alle reden tot dankbaarheid.

Tegelijk proef ik bij jullie dat de opvattingen van je ouders ook weleens schuren met wat je zelf wilt. Hoe komt dat? Door het verschil in leeftijd? Het speelt vast een rol, maar zou het ook iets met Deuteronomium 6 te maken kunnen hebben? Daar leert Mozes aan ouders dat niet de wetten van de wereld bepalen welke keuzes ouders moeten maken voor hun kinderen, maar dat ouders de opdracht hebben hun de woorden van God in te scherpen.

Toen je ouders je ten doop hielden, hebben ze beloofd je naar het Woord op te voeden. Dat is hun verantwoordelijkheid. En als het goed is, willen ze niets liever dan dat je door het geloof de Heere Jezus leert kennen, vertrouwen en navolgen. Wees dankbaar als je ouders Bijbelse grenzen trekken. Ze hebben je eeuwig geluk op het oog. Gehoorzaam je ouders dan in de Heere, zegt Paulus in Efeze 6:1. Dat is ook tegelijk de grens voor ouders. Als wat ouders van je vragen ingaat tegen Gods Woord, kan en mag je niet gehoorzamen.

Nog één ding: bid veel voor je ouders. Hopelijk mag je dat samen met hen doen als gezin. Wat een rijke belofte klinkt er dan: „Waar liefde woont, gebiedt de Heer’ de zegen…” Van harte Gods zegen toegebeden.”

Jeugdvereniging De Hoeksteen uit Rotterdam-Zuid.

Mariëlle (21): „Mijn moeder is als een vriendin voor me”

„Ik probeer mijn ouders te eren door vooral m’n moeder bij alles te betrekken en advies te vragen over alles. Zelfs als dat iets is waar zij principieel niet achter staat. M’n moeder is echt als een vriendin voor me. Een hechte band is denk ik wel een vorm van eren, omdat je dan naar elkaar luistert en beslissingen uit liefde tot elkaar neemt. Als je 21 bent kunnen je ouders natuurlijk niet echt meer dingen verbieden en moeten ze je loslaten.

Als puber kun je weleens boos worden als je ouders dingen verbieden. Je voelt je dan niet altijd begrepen, omdat zij in een andere wereld zijn opgegroeid dan jijzelf. Toch heb ik daar zelf niet heel vaak last van gehad. Mijn ouders zijn nog erg jong, dus er is niet zo’n grote generatiekloof. Er was af en toe wel discussie over de plaats waar je heen gaat of de tijd dat je thuiskomt. Als je dan volledig lak aan je ouders hebt en ongehoorzaam bent, eer je hen niet op de manier die God bedoeld heeft.”

Debora (19): „Ouders kunnen lastig in de wereld van een 19-jarige komen”

„Mijn ouders eer ik door hen te helpen met praktische dingen. Bijvoorbeeld als de computer opeens een gek geluid maakt of als het geluid van de telefoon te hard staat. Of door eens een was op te hangen voor mijn moeder of eten te koken. Als ik te veel weg ben, hoor ik regelmatig de zin: „Het is hier geen hotel mama, hé!” Dat is voor mij dan een reminder dat ik heus wel even iets kan doen in huis.

De relatie met mijn ouders is goed. Er is altijd wel ruimte voor een kop koffie met een gesprek, en als ik met dingen zit kan ik het altijd tegen mijn vader of moeder vertellen. Ze staan dan met luisterend oor of advies klaar.

Wat ik lastig vind is dat mijn ouders soms moeilijk in de wereld van een 19-jarige kunnen komen. Er komen echt veel dingen op ons als jongeren af. Dan is beslissingen nemen gemakkelijker gezegd dan gedaan. Sommige dingen zijn voor mijn ouders echt not done, maar dat ervaar ik zelf anders. Maar gelukkig is het altijd de liefde die overheerst.”

Rick (20): „Ik lig redelijk op één lijn met mijn ouders”

„Ik eer mijn ouders door respect voor hen te hebben. Sinds mijn babytijd zorgen ze onvoorwaardelijk voor me en ze zullen dit doen zolang als dat kan. Het minste wat ik terug kan doen is hun dankbaar zijn en hetzelfde geduld met hen hebben als dat zij met mij hebben. Ik moet toegeven dat het niet altijd vlekkeloos loopt als je ouder wordt. Je gaat een eigen mening ontwikkelen, waardoor het ook weleens botst. Dan is ouders eren weleens lastig.

Het oneens zijn over maatschappelijke onderwerpen is niet zo’n punt, maar zodra het over praktische zaken gaat, moet je een keuze maken of je de wens van je ouders volgt of je eigen mening. Gelukkig ligt mijn mening redelijk in lijn met die van mijn ouders.”

Art (23): „Ik ben mijn ouders steeds meer gaan waarderen”

„Je ouders hebben het beste met je voor en kennen je vaak beter dan jijzelf. Als je goede redenen hebt om hun wensen niet na te leven, is het belangrijk dat er in ieder geval een connectie blijft. Je moet alle energie en moeite die ze in je gestoken hebben wel beantwoorden. Dat is ook je ouders eren.

Door de tijd heen ben ik steeds meer dingen gaan waarderen in mijn ouders. Ik denk dan aan hun geloof, dat hun hele leven en hun houding tegenover mij stempelt. Van mijn vader waardeer ik het dat hij me vaak veel vertrouwde en verantwoordelijkheid gaf, waardoor ik de ruimte had om me als een volwassene te gaan gedragen en niet bezig was met ‘terrein winnen’. Van mijn moeder de zorgzaamheid en het opletten dat niemand buiten de boot valt.

Het lastige is dat je bij het ouder soms toch iets wilt doen wat afwijkt van wat je ouders willen. Achteraf kun je dan wel beamen dat ze gelijk hebben, maar op het moment zelf is dat moeilijker te zien.”