Je hebt je dat vast eens afgevraagd. Sanne van der Wiel stelde zich de vraag in ieder geval wel. Zij mailde Puntuit over de kwestie. De redactie zocht én vond een antwoord.
In het Westen werkt computeren vrij eenvoudig. Logisch, gezien het 26-letterig alfabet. Maar hoe zit dat in China? Of in landen waar ze Arabisch spreken?
Om met dat laatste te beginnen. Het Arabische alfabet bestaat uit 28 letters. Daarom past het makkelijk op een toetsenbord. Dat geldt voor alle landen waarin alfabetisch schrift wordt gebruikt. Anders is het met het logografisch of beeldschrift. In zulke talen is er voor elk woord een teken bedacht. Hiërogliefen uit het oude Egypte zijn een voorbeeld van beeldschrift. Tegenwoordig wordt in grote delen van Azië nog logografisch schrift gebruikt.
Zo ook in China. Er bestaan in het moderne Chinees maar liefst 12.000 karakters. De doorsneeburger in China kent er zo'n 6000. Hoog opgeleide, universitair geschoolde Chinezen gebruiken wel 7000 tot 10.000 tekens. Vanwege het moeilijke schrift heeft China een hoog aandeel analfabeten: ongeveer 14 procent. Zij kunnen dus ook niet typen. Dat scheelt!
En de Chinees die wel schrijft en wel achter zijn pc kruipt? Gelukkig voor deze computeraar hoeft hij niet alle Chinese tekens te kennen. Maar nog zit hij met enkele duizenden karakters.
Om Chinees te typen, zijn vele methoden ontwikkeld. Deze methoden vallen uiteen in drie categorieën. Het wijdst verbreid is de fonetische werkwijze (pinyin genoemd). Hierbij typt de Chinees de uitspraak van een karakter in het westerse alfabet op een quertytoetsenbord. Verder is er een manier waarmee je met behulp van toetsencombinaties het juiste teken kunt selecteren. En als derde heb je coderingsmethoden met getallen. Daarbij staat elke cijfercombinatie voor een bepaald karakter.
Geen Chinees toetsenbord dus dat door het grote aantal karakters onmetelijke proporties aanneemt. Maar eentje van gewoon formaat dat lijkt op het toetsenbord dat jij gebruikt.
