Zoals met zo veel tradities weten mensen na verloop van tijd niet meer waarom ze zich eraan houden. Denk aan het dragen van een witte trouwjurk. Wit zou staan voor zuiverheid en reinheid, maar er zijn waarschijnlijk maar weinig bruiden te vinden die met deze gedachte in hun achterhoofd een jurk uitzoeken.
Een andere traditie is het geheimhouden van de bruidsjurk. Hooguit enkele familieleden of vrienden krijgen ’m van tevoren te zien. En waarom? Om de jurk speciaal te houden, natuurlijk. Maar vroeger had het nog een andere reden: het zou ongeluk brengen als je aanstaande je voor het huwelijk in je trouwjurk zag.
De sluier is een traditie waarvan de herkomst wat versluierd is. Het is in elk geval een heel oude: Lea droeg er bij haar huwelijk al een. Tot grote spijt van Jakob vermoedelijk. Toch lag het dragen van de gezichtsbedekking in de tijd van Jakob en Lea anders: het hoorde bij het dagelijks leven. Denk daarbij ook aan Rebekka, die bij het zien van Izak haar sluier voor haar gezicht liet zakken.
Lange tijd was de sluier, evenals andere hoofdbedekkingen, een teken van onderdanigheid aan de man. Ook zou hij symbool staan voor reinheid en onschuld.
Volgens andere bronnen was de bruidssluier echter bedoeld om de dame in kwestie te beschermen tegen geesten die in de war zouden kunnen raken van de schoonheid van de bruid.
Chassidische Joden dragen de sluier om nog een andere reden, zo valt er te lezen op een chassidische website. „De zielen van zowel bruid als bruidegom verkeren in een verheven staat onder de choepa (het huwelijksbaldakijn), daar zij op het punt staan zich tot één te verenigen. In de bruid is deze verheven status duidelijker zichtbaar. Zij straalt een speciale heiligheid uit; de G‑ddelijke aanwezigheid (...) schijnt door het gezicht van de bruid. Dit licht is zo intens dat het moet worden versluierd, net zoals het licht dat uitstraalde van het gezicht van Mozes bedekt moest worden.”
Tegenwoordig draagt vrijwel geen enkele bruid haar sluier nog voor het gezicht; de meeste vrouwen hebben hem slechts voor de sier. Enkele uitzonderingen daargelaten, onder wie hertogin Catherine van Cambridge – de vrouw van de Britse prins William. Zij droeg ’m wel degelijk zoals de traditie het voorschrijft, al was de hare gelukkig zo doorzichtig dat niemand zich af hoefde te vragen wie er naar het altaar liep.
Blijft er nog slechts één prangende vraag over: draagt Corine wel of geen sluier op haar trouwdag? Helaas valt deze vraag het moeilijkst van allemaal te beantwoorden. We zullen het pas weten als deze krant al lang en breed gedrukt is.
