Voor het tiende jaar organiseren leerlingen uit vwo 5 die het vak management en organisatie volgen een kerstdiner voor hun buren: de bewoners van de drie bejaardenflats naast de school. Meneer Spil –„zeg maar gewoon Theo”– vindt zichzelf een echte stamgast. „Ik ben hier voor de negende keer. Ze missen me als ik er niet ben”, grapt hij.
Waarom hij komt? „Voor de gezelligheid. Er hangt hier een fijne sfeer.” Wat hij nog mist is een gezellig muziekje. „Nee joh”, zegt zijn nicht die ook is meegekomen, „dat doen ze hier niet.”
Met het geloof heeft Spil niet zo veel, vertelt hij. Al vindt hij het prima dat directeur Zevenbergen de maaltijd begint met Bijbellezen en gebed. „Het belangrijkste met Kerst vind ik dat je met familie bij elkaar bent. Ik ben 85 en veel familieleden en vrienden zijn overleden. Dan is het belangrijk dat je koestert wat je nog hebt.”
Leerlingen lopen tussen de rijen tafels door om even met hun buren te kletsen. Telkens zijn er vijf leerlingen beschikbaar om een praatje aan te knopen met de gasten, vertelt spin in het web Willianne Hak (16) uit Alblasserdam. De rest is druk met eten opscheppen en rondbrengen. Op het menu staan soep, salade, kip, verschillende soorten groente, gebakken aardappels én een lekker toetje, betaald door sponsors die leerlingen zelf gezocht hebben.
„Het is mooi om tussen al die jonge mensen te zitten”, vindt mevrouw Hiemstra. „Ze doen zó hun best en ze zien er netjes uit.” Ze strijkt haar servet recht. „We zien die stroom scholieren elke dag langsfietsen, maar we spreken hen nooit. Dit is daar een mooie gelegenheid voor.”
Ook Spil vindt het gezellig om met de jongeren te praten. „Dat houdt je jong”, vindt hij. Lachend voegt hij eraan toe: „Eigenlijk praat ik met iedereen, ik ben écht een kletskous.”
„Bedankt, meissie”, zegt meneer Coster als hij een biertje voorgezet krijgt. Voor de gelegenheid heeft hij een keurig pak met een knalrode stropdas aangetrokken. „Ik moet niks van het geloof hebben”, legt hij uit, „maar ik kom voor het zingen. Die kerstliederen vind ik prachtig. Vroeger leerden we die op de zondagsschool.” De anderen aan tafel knikken instemmend, ook zij kunnen de liederen meezingen. „Ik ken het ”Ere zij God” zelfs uit mijn hoofd”, vertelt mevrouw Coster trots, waarna ze meteen begint te zingen.
Tussen de gerechten door zet de piano ”Eer zij God in onze dagen” in. Brillen komen uit de tas en programmaboekjes gaan open. Uit volle borst zingen de gasten mee.
„We willen deze mensen de Bijbelse kerstboodschap vertellen”
„De meeste ouderen die deelnemen aan ons kerstdiner zijn niet christelijk”, vertelt Willianne Hak (16) uit Alblasserdam. Samen met Jan van der Heijden (16) uit Oud-Beijerland en nog 23 leerlingen die het vak management en organisatie volgen, organiseerde ze het kerstdiner. Jan heeft een doel met deze maaltijd: „Ik wil hun de Bijbelse kerstboodschap vertellen.”
Willianne vertelt tijdens het hoofdgerecht een kerstverhaal. Over een man die goed leefde, maar erachter kwam dat dat alléén niet genoeg was. „Ik denk dat deze mensen zich goed in de man uit mijn verhaal kunnen inleven. Juist de mensen die denken dat ze met alleen goede werken wel in de hemel komen, wil ik meegeven dat ze God moeten zoeken.”
