“Om kwart over vijf was het zo ver. De eerste ouderen meldden zich bij het hek. Dat was een beetje schrikken voor ons, want de inloop begon vanaf zes uur. Ze hadden zelf nog niet eens gegeten. Gelukkig lagen de rode lopers al klaar door de school en de strikken en lampjes waren ook al geïnstalleerd. Het ‘haardvuur’ stond aan en af en toe zagen we een blok verbranden.

Ondanks de vroege start verliep de avond goed. Plots begonnen alle aanwezigen “Ere zij God” te zingen. Dit bleek een traditie te zijn. ‘Ik zei nog tegen mijn man: Vanavond gaan we het Ere zij God zingen en dan lopen de tranen weer over mijn wangen’, laat een van de deelnemers weten.

Ergens verder vertelde iemand mij: ‘Ik kom hier al acht jaar. Toen ik hier net woonde kregen wij die uitnodiging binnen en ik zei tegen mijn man: Gratis eten, dat krijg je niet overal. Sindsdien komen we ieder jaar.’ Dit was niet het enige verhaal dat ik hoorde. Veel mensen bleken stamgasten te zijn.

Of ze last hadden van de school: ‘Ik zie ze dan wel eens met hun brommer over de stoep rijden en dan denk ik: kijk uit! Maar ja dat hoort ook wel weer bij de leeftijd.’ Een andere vrouw vond het jammer dat het bijna kerstvakantie was, want dan zou het zo stil zijn bij de school. ‘Overigens smaakte het eten wel goed. ‘, zei ze

Rond kwart over acht begonnen we aan het opscheppen van het hoofdgerecht. Met ongeveer vijftien man stonden we in een nauw gangetje gewapend met slagroomspuiten en opscheplepels. De rest bood support in de vorm van: ‘Rustig blijven, rustig blijven!’ Na er verschillende witte bloesjes veranderd waren in gestippelde bloesjes met tiramisu, was het nagerecht opgeschept. Het serveren verliep gelukkig vlekkeloos.

Gezelligheid werd afgewisseld door verdieping. Naast het gezellig eten en zingen met elkaar werd er ook een meditatie gehouden door meneer De Korte. Hij had ‘eenzaamheid’ als uitgangspunt genomen voor zijn meditatie. Hij vertelde het verhaal over Anna in de tempel. Zij was ook oud en alleen. Toch ging zij iedere dag naar de tempel en diende God als het doel van haar leven. Hij wenste dit doel de ouderen ook toe.

Deze boodschap wilden wij de ouderen en overige buurtbewoners graag meegeven, zodat ze zien dat kerst niet alleen een kwestie van gezelligheid is.”