Uitdagend geklede meisjes, jongens met afzakbroek en afhangende bretels, rokjes die bijna geen rokjes genoemd kunnen worden; ook op een gemiddelde refoschool komt het voor. Honkoop weet het als geen ander. „Al is de hoeveelheid bloot drastisch afgenomen. Maar”, voegt ze er lachend aan toe, „dat komt waarschijnlijk doordat het te koud is.”
Ziet u veel uitdagend geklede jongeren?
„Natuurlijk kom je ze tegen op school. Als ik het er met hen over heb, zeggen ze dat de mode nu eenmaal zo is, terwijl ik bij veel van hen denk dat ze hunkeren naar erkenning. Tegelijk merk ik dat het grootste deel van de jongeren onopvallende kleding draagt. Een rode broek? Nee, die valt te veel op. In de groep voelen jongeren zich het meest veilig.”
Het is dus een grijze massa op school?
„Nee, absoluut niet. Er zijn verschillende groepen, al is dat wel minder dan voorheen. Pakweg tien jaar geleden had je skaters, kakkers en dergelijke subgroepen. Nu is dat veel minder duidelijk, zie je vaak een mengeling van stijlen. Sommige jongens dragen bijvoorbeeld nooit een colbert, terwijl anderen dat wel doen. En als de status of het imago van een jongere binnen de groep hoog genoeg is, zie ik hen ook individueel experimenteren. Waar de ene jongen het wel kan maken om afhangende bretels te dragen, moet een ander dat echt niet in zijn hoofd halen.”
„Een rode broek? Nee, die valt te veel op."
Hoe belangrijk is zo’n groep voor jongeren en hun kledingkeuze?
„Enorm. Kleding zegt iets over jou en over de groep waar je bij wilt horen. Er zijn er niet zo veel die helemaal hun eigen gang gaan. Niemand wil buiten de boot vallen. Daarnaast gebeurt er van alles binnen de groep. Zo zijn onder meiden fotoshoots op het moment erg in. De resultaten laten ze aan elkaar zien via sociale media. Je merkt ook dat de mening van een ouder er niet toe doet. Een meisje zei laatst tegen me: „Als ik in een pashokje sta, denk ik alleen maar hoe die of die vriendin het zal vinden.” Dat is voor veel meiden herkenbaar, denk ik. En een positief advies van ma is voor velen per definitie fout.”
In hoeverre zijn jongeren merkgevoelig?
„Je ziet nog wel een paar merken die cool zijn, maar tegenwoordig kan bijna alles. Een goedkoop shirtje uit een trendy winkel kan net zo goed favoriet zijn. Er is veel meer variatie. Dat vind ik wel positief. Tegelijk lopen er op school soms ook kinderen rond van wie ik de ouders zou willen zeggen: Let op dat je kind door zijn of haar kleding niet apart komt te staan. Laat ze geen kleren uit de ouwe doos dragen.”
Maakt u zich zorgen over de ontwikkelingen op kledinggebied?
„Niet direct, want de grootste groep gedraagt zich normaal. En ik weet van meisjes dat ze graag een wat langere rok aan zouden trekken, maar het toch niet doen uit angst buiten de groep te vallen. Overigens ik schrik wel als ik mensen een paar meisjes met ultrakort rokje zie nakijken en tegen elkaar hoor zeggen: „Kijk, dat zijn de nieuwe refo’s. Geen broek, maar wel zulke rokjes.””
U zei net iets over erkenning. Maar is het niet logisch dat jongeren hiernaar op zoek zijn?
„Het is heel normaal, zeker! De vraag is echter waar ze de erkenning krijgen. Voor meiden is het heel belangrijk dat ze die op jonge leeftijd thuis krijgen. Dat vader zegt: „Wat ben je toch een mooie meid!” Dan hebben ze de erkenning van de jongens op school minder nodig en vinden ze het niet leuk als ze „lekkertje” genoemd worden.”
Bron: Puntuit, december 2012, foto Famillie Honkoop.
