„Het leek ons interessant om te doen”, verwoordt Willem ook namens de andere twee hun motivatie. „Kijken of we met onze weerballon dezelfde gegevens kunnen ophalen als die van meteorologen over temperatuur, druk, licht en windsnelheid.”

Het profielwerkstuk is bedoeld voor het vak informatica, „Gewoon het leukste vak”, aldus Willem. Het is de drie heren dan ook niet zozeer te doen om het verkrijgen van weergegevens alswel om alle techniek eromheen. Daar draait ook hun onderzoeksvraag om: „Wat is de beste mogelijkheid om te kunnen communiceren met een weerballon zodat de locatie continu gevolgd kan worden?” „Onder de weerballon hangt een payload met communicatieapparatuur”, legt Willem uit. „We werken met onder meer sensoren, camera’s, antennes en een radiosysteem”, somt teamgenoot Gerard op.

De grootste uitdaging zit ’m voor de jongens in het bouwen van een radiosysteem. Het systeem kost hun behoorlijk wat extra geld maar is onmisbaar, zo blijkt. „Daarmee kunnen we op de grond data doorgestuurd krijgen zonder dat we daarbij gebruik hoeven te maken van gps”, zegt Willem. „Gps-gegevens kunnen namelijk boven de 300 meter hoogte niet meer via het mobiele netwerk verstuurd worden. Vrijwel elke weerballon werkt daarom met een radiosysteem.”

De drie scholieren zijn voor de vakantie al begonnen met het zoeken van sponsors en het bestellen van onderdelen van hun weerballon. Inmiddels hebben ze 600 euro binnen en al 800 euro uitgegeven. „Het geld schieten we zelf voor zolang het nog niet binnen is”, zegt Willem.

Onderdelen voor hun weerballon komen van over heel de wereld. „Uit India, Engeland, Amerika en China bijvoorbeeld. Alleen de tape en het piepschuim komen uit Nederland.”

Inmiddels zijn bijna alle onderdelen binnen en zijn de drie vrienden druk bezig met het in elkaar zetten en testen van de ballon.

Het is de bedoeling dat de ballon over twee maanden de lucht in gaat. Dat moet ook wel, want ze moeten het profielwerkstuk over vier maanden inleveren, zegt Gerard. Maar dat moet geen probleem zijn, denkt Willem. „We hoeven voor het oplaten alleen maar te wachten op een wind die naar het oosten waait. Als-ie naar het westen waait, valt onze weerballon namelijk in de Noordzee en zijn we ’m kwijt. Met een oostenwind zou hij tot aan de Poolse grens moeten kunnen komen.”

Hoe de ballon vervolgens weer terugkomt bij de drie eigenaars? „Gewoon, we rijden er met onze begeleider in een auto achteraan”, zegt Willem nuchter. „Daarna is het alleen nog een kwestie van de gegevens verzamelen, ze vergelijken met bestaande gegevens en een verslag schrijven.”

tekst Jacomijn Ariakhah
beeld Freddy Schinkel
publicatie 27 augustus 2014