UTRECHT - Duizenden mensen lopen langs Christoph IJzerlooij (16) uit Zeist. Razendsnel beweegt hij de strijkstok over de snaren van zijn viool. De noten van het vijfde concert van Bach dwarrelen deze dinsdagmiddag door de stationshal van Utrecht Centraal. Pling. Een muntje valt in de vioolkist. „Het verdient beter dan een baantje in de supermarkt.”

Stichting Buma Cultuur organiseert zaterdag de Muzikantendag. Die is bedoeld om onder meer beginnende musici te informeren over het maken van muziek en de beroepsmogelijkheden daarin.

Tweedeklasser Christoph wil na de havo een baan zoeken in de muziek. „Het lijkt me leuk mee te spelen in een klein orkest en vioollessen te geven.” Voordat het zover is, volgt Christoph zelf vioollessen. Elke week reist hij daarvoor vanuit zijn woonplaats naar Utrecht. „Onderweg moet ik vaak wachten op de trein. Meestal pak ik dan m’n viool en speel ik uit m’n hoofd wat stukken.”

„Met het vioolspelen op het station dood ik de tijd”, zegt Christoph. Een andere reden om in het openbaar te spelen is het geld dat de violist hiermee verdient. „Het levert me per keer ongeveer 10 tot 20 euro op, en dat voor maar een halfuurtje spelen. Het verdient beter dan een baantje in de supermarkt.”

Zijn woorden worden waarheid op station Utrecht-Centraal. Om acht minuten over half zes, spitstijd, klapt hij zijn vioolkist open. Vanonder de blauwe lap komt een viool tevoorschijn. Het instrument stamt uit 1790. „Deze is niet van mijzelf. Ik leen ’m van de muziekschool.”

Voorzichtig zet Christoph de strijkstok op de snaren van zijn viool. Met de gekromde vingers van zijn linkerhand duwt hij de uiteinden van de snaren tegen het hout en laat hij zijn strijkstok schijnbaar willekeurig heen en weer gaan. Voorbijgangers haasten zich langs de violist. Een man, frietje speciaal in zijn hand, geniet zichtbaar van de muziek, en van zijn maaltijd.

Pling, twee minuten nadat Christoph de eerste toon laat klinken, valt een muntje in de vioolkist. De voorbijgangster van wie het geld afkomstig is, haast zich verder. Goed voorbeeld doet goed volgen, zo blijkt. Een klant van de kiosk waar de violist bij staat, trekt haar portemonnee en gooit eveneens een goudkleurig geldstuk in de bak. Waarom? De vrouw -„m’n naam hoeft niet in de krant”- geniet van het vioolspel. „Normaal hoor ik alleen maar geroezemoes en de herrie van de treinen. Nu staat daar zo’n jochie leuke muziek te maken.”

Het ’jochie’ zegt zelf dat zijn uitstraling bijdraagt aan het feit dat hij met de optredens goed verdient. Christoph: „Een vriend van mij doet het ook, hij lijkt ouder en krijgt veel minder geld.” Volgens de violist geven vooral vrouwen geld. Lachend: „Maar als mannen iets in de kist gooien, is dat een groter bedrag.”

Niet alle voorbijgangers staan vrijwillig hun geld af. Een vrouw met een zware rugtas stormt voorbij om haar trein nog te halen. Ze struikelt bijna over de vioolkist. Uit haar hand vliegen een paar muntjes. Een 2 euromunt rolt de ruimte in. Een geldstuk van 20 eurocent valt in de kist. „Laat maar zitten”, zegt de vrouw. Ze graait de 2 euromunt van de grond en holt verder.

Om acht minuten over zes stopt Christoph met zijn spel. Hij haalt het geld tevoorschijn dat hij tussen de stukken door in zijn zak stopte. Na telling blijkt de opbrengst 18,10 euro te zijn.