„Wij als derdejaars SAW-studenten van het Hoornbeeck College te Kampen, hoorden op school van onze docente dat ze naar een gehandicapten tehuis in Hongarije was geweest. Haar ervaringen spraken ons aan en daarom vroegen we of wij daar niet naartoe konden gaan. Nadat wij het bij de teamleider hadden voorgelegd, begonnen de balletjes te rollen. Door het vele werk wat mevrouw Moerman, mevrouw Stam en mevrouw Mekenkamp voor ons geregeld hadden, zag ons programma er fantastisch uit. Zelfs de indeling van de slaapzalen was goed geregeld.

Na veel overlegmomenten en geregel zijn wij uiteindelijk maandag 15 oktober afgereisd naar Hongarije. Na veel spanning steeg uiteindelijk het vliegtuig op, vol met gillende SAW-ers. Nadat we 2 uur gevlogen hadden stonden we allemaal veilig op het vliegveld in Budapest.

Na een uurtje rijden kwamen we aan bij het gehandicapten tehuis in Dunaalmàs waar we eerst buiten gingen eten. Daarna kregen we een rondleiding in het gehandicaptentehuis waarop we alle indrukken aan elkaar konden delen, doormiddel van een gezamenlijk evaluatiemoment.

We werden er allemaal bij stilgezet hoe goed wij het hier in Nederland hebben, ook de gehandicapten. Wat een verschil met wat we daar zagen. Na het evaluatiemoment gingen we als groepjes uiteen om activiteiten te doen met de gehandicapten. Ook al was het maar iets kleins zoals een ballon opblazen; je kreeg er een brede glimlach voor terug.

Je kon zichtbaar zien dat de gehandicapten genoten van de aandacht die ze van ons allemaal kregen. Ook mochten er een paar studenten mee om voedselpakketten uit te delen, dit gaf veel indrukken. De studenten zagen dat ze het zo anders hebben dan thuis. Wat een armoede hebben vele mensen in Hongarije.

In het tehuis zien we veel dingen die anders gaan. Denk dan aan: niet goed passende kleding/hulpmiddelen, minder activiteiten, snel eten, etc.

De groepen zijn groot, waardoor verzorgenden eigenlijk (te) weinig tijd hebben om extra dingen met bewoners te kunnen doen. Soms schrokken we ervan. Tegelijk realiseren we ons dat zij het niet anders weten en geleerd hebben. We hopen dat we een voorbeeld voor hen konden zijn. We hebben genoten van het kunnen helpen met eten geven, het doen van activiteiten en het buiten zijn.

Na twee volle en intensieve werkdagen stond er een dagje Budapest op ons programma, we hebben genoten van deze culturele ochtend, waarna we de middag zelf mochten indelen. Als afsluiting van onze werkweek hebben we een kerkdienst bijgewoond waar wij als Nederlanders verschillende liederen ter gehore mochten brengen.

Via deze weg willen wij als klas onze docenten en mevrouw Mekenkamp hartelijk bedanken voor alles wat zij gedaan hebben om het voor ons, als studenten, een onvergetelijke werkweek te maken.