Hoelang speelt de onrust al?

De opstand in Syrië speelt inmiddels bijna anderhalf jaar. Een steeds groter wordende groep opstandelingen –of het Vrije Syrische Leger, zoals de oppositie zichzelf noemt– verzet zich met geweld tegen het regime van president Assad. Maar dat laat hij natuurlijk niet op zich zitten. Met het Syrische leger slaat hij terug. Het strijdtoneel was eerst vooral Homs, later de hoofdstad Damascus, en sinds deze week wordt er ook in Aleppo, de tweede stad, veel gevochten. Het Internationaal Comité van het Rode Kruis noemt dit gewapende conflict nu zelfs een burgeroorlog.

Wat zijn de gevolgen voor de burgers?

De situatie is „erger dan catastrofaal”, verklaarde een Syriër. „De geur van bloed vult Damascus”, zei een inwoner van de hoofdstad. Vorige week kwamen er op één dag meer dan 300 mensen om. In totaal vielen er 20.000 doden.

Voor noodhulp aan burgers heeft de Europese Unie inmiddels tientallen miljoenen euro’s beschikbaar gesteld: voor spoedeisende medische zorg, onderdak, voedsel en water.

Zo’n 1 miljoen inwoners van Syrië zoeken in hun eigen land naar een plek waar ze veilig zijn. Anderen vluchten het land uit: meer dan 43.000 Syriërs gingen naar Turkije. Het aantal inwoners dat in 48 uur tijd naar Libanon vluchtte, wordt geschat op 30.000. Anderen gingen de grens met Jordanië of Irak over. Ook 24 generaals, aanhangers van Assad, namen de benen.

En hoe zit het met wapenbezit?

Deze week werd bekend dat het Syrische leger chemische wapens in bezit heeft. Het gaat om een voorraad mosterd- en zenuwgas: massavernietigingswapens. Bijna alle landen in de wereld zijn lid van de Organisatie voor het Verbod op Chemische Wapens (OPCW), maar Syrië niet. De wapens worden nu aan de grenzen met buurlanden opgesteld. Volgens Assad zijn de wapens niet bedoeld om tegen Syriërs te gebruiken. Wel wil hij ze inzetten bij een aanval door buitenlandse troepen.

Dus het einde is nog niet in zicht?

Minister Rosenthal is niet negatief. Volgens hem wordt de speelruimte voor het regime van Assad en degenen die hem steunen alleen maar kleiner. „Het lijkt erop dat het eindspel is begonnen”, stelt hij zelfs. „De oppositie verzet zich onverkort tegen de machthebbers. En geleidelijk begint het regime zelf barsten te vertonen. Het is niet de vraag óf Assad opstapt, maar wanneer.” Toch kan dat nog wel een tijd gaan duren. Zeker met de dreiging van chemische wapens.