Hoe zit de politiek van België in elkaar?
België is een democratisch land met een heel complexe politieke structuur. Grofweg bezien kiest het volk de leden van de Belgische Eerste en Tweede Kamer. Toch kunnen niet alle kiezers op dezelfde personen stemmen. Het land is nog altijd verdeeld in een Franstalig gedeelte, Wallonië, en een Nederlandstalig landsdeel, Vlaanderen. Alleen in het kiesdistrict Brussel-Halle-Vilvoorde kunnen de mensen op een Frans- of Vlaamstalige partij stemmen.
Uiteindelijk spreekt 60 procent van de Kamerleden Nederlands, en is 40 procent van de politici Franstalig. Welke taal ze spreken met elkaar? De regering is verdeeld in taalgroepen, zodat zij elkaar kunnen verstaan. Begin dit jaar konden Vlaamse parlementsleden trouwens wel een cursus Frans volgen. Helaas heeft ook dat geen regeerakkoord opgeleverd.
Waarom is het voor de Belgen zo moeilijk om tot een regering te vormen?
In Wallonië hebben de socialisten gewonnen en in het Nederlandstalige deel is de Nieuwe-Vlaamse Alliantie (N-VA) de grootste partij. Wallonië wil België als één staat behouden, terwijl de N-VA de voorkeur geeft aan meer macht voor de afzonderlijke regio’s Vlaanderen, Brussel en Wallonië. De twee grote winnaars van de verkiezingen, Bart De Wever en Elio Di Rupo, zijn als water en vuur. Ook willen niet alle politieke partijen met elkaar samenwerken, zodat het vormen van een regering heel moeilijk is.
Wat hebben de onderhandelingen tot nu toe opgeleverd?
In ieder geval een groot feest in Gent omdat het wereldrecord formeren nu in handen van België is. Daarvoor had Irak die twijfelachtige eer. In 2006 deed het land er 248 dagen over om een kabinet samen te stellen. Er zijn echter ook inhoudelijke overwinningen behaald. De verdeling van de belastinginkomsten over Vlaanderen en Wallonië werd vastgelegd. En vorige week donderdag besloten de politici dat het kiesdistrict Brussel-Halle-Vilvoorde opgesplitst wordt in een Frans- en een Nederlandstalig deel.
Hoe reageert de gewone man op deze lange formatie?
Voor België betekent deze politieke crisis extra instabiliteit in de economie. Daarnaast is de rol van België in Europa beschadigd. De Belgische kranten proberen echter ook de humor van deze situatie in te zien. De vele cartoons spreken voor zich. En de Belgische krant De Standaard gaf zijn lezers enkele keuzemogelijkheden op de vraag: „Als ik koning van België was...”. Een van de opties sprak boekdelen: „Ik vroeg asiel aan in Tunesië.”
