De gemeente die daar haar diensten houdt, zou je beter de ”weggestopte kerk van China” kunnen noemen, en als ik niet wat krabbels op een papiertje bij me had gehad, zou ik zo voorbij zijn gelopen. Wegstoppen is wat de Chinese autoriteiten willen met deze christenen: hen onzichtbaar houden door hen in anonieme kantoorgebouwen te stoppen.

Al zitten ze dan 8 hoog, het voelt die zondag toch wel wat ondergronds aan, daar in die veel te kleine ruimte voor té veel mensen. Zo dicht op elkaar gezeten op klapstoeltjes, dat is het eerste halfuur nog knus, maar daarna wordt het een beetje zweterig.

Noem het gerust kerkje pesten wat daar in China gebeurt, want de overheid wil ze daar hebben en houden, hoe groot de gemeente ook wordt. En omdat de ruimte enkel gehuurd mag worden, kunnen ze de gemeenteleden er ook zo weer uitknikkeren, mochten die in de ogen van de politie te vrijpostig worden.

De gemeente betaalt daarmee de prijs voor haar keuze om niet aan de leiband van de staat te lopen. Slaaf van Christus wil ze zijn, niet van de Chinese Communistische Partij. Misschien is de beste typering van dit soort kerken daarom wel dat ze niet geregistréérd zijn, en dus geen bemoeienis van de overheid dulden.

Sfeer

Het kan verkeren, want een paar dagen eerder maak ik ergens op het Chinese platteland in een heel andere setting een kerkdienst mee: in een tot kerkzaal omgebouwde boerenschuur, waar gekromde boerenmannen en -vrouwen zo van het veld komen binnengelopen om naar een preek te luisteren, om liederen te zingen, te bidden.

Zeker, warm is het daar die zomeravond ook, maar wát een sfeer! Buiten roept een koekoek en via de open deuren en ramen dringen de geuren van het land naar binnen, van hooi en van mest. Ook hier niks ondergronds te ontdekken, wel opnieuw dat knussig kleine waarachter een duivels plan van de autoriteiten blijkt schuil te gaan: verdeel de gemeente –in kleine groepjes– en heers.

In dit gebied ontmoet ik de 24-jarige John, Lucy van 17, Loïs –ook 17– en Seraph van 26. Voor alle vier is niet zozeer hun kerkgebouw, maar het reusachtige China te klein geworden. De boodschap van Jezus Christus vertellen aan moslims in het Midden-Oosten, dat is waaraan ze hun leven willen besteden. Alleen Seraph heeft een ander land op het oog: Japan, en daarom zit ze dagelijks veel in een Japanse Bijbel te lezen. Japan dus. Niet een land dat voor de hand ligt, want Chinezen houden niet van Japanners. Seraph was dat anders gaan zien, zei ze. Ze wil hun „dolgraag” de liefde van Christus bekendmaken in plaats van hen te haten.

Inval

Ik ontmoet de vier op de theologische opleiding van de plaatselijke kerk. Ach, wat heet theologische opleiding? Het heeft meer weg van een verfomfaaide boerderij, met kippen, varkens, konijnen, een moestuin en een boomgaard vol pindaplanten, vruchtbomen en druiven.

De in totaal negen studenten die er verblijven, zijn student, maar fungeren daarnaast ook als kippen-, varkens-, pinda- en wijnboer, en zijn ook nog eens kok, ober en schoonmaakploeg. Het geld voor hun zendingsreizen moet toch ergens vandaan komen en hier leren ze zelfstandig te leven.

De vier beseffen heel goed in een nog altijd onvrij en zelfs christenvijandig land te leven. Zo herinnert Seraph zich nog goed een inval van de politie tijdens een kerkdienst. „Maar”, zegt ze, „wij hebben vrijheid in ons hárt en dat neemt niemand ons af.” Loïs is ervan overtuigd dat het met China de goede kant opgaat. „De Heilige Geest is hier en Die zal ervoor zorgen dat het christelijk geloof zich verder verspreidt, tot in alle hoeken van ons land. Daar bidden we ook iedere dag om.”

Zelf willen ze aan de slag buiten de grenzen van China, maar waarom eigenlijk? „Alle volken en landen zullen straks deel uitmaken van het Koninkrijk van God”, legt John uit. „Alleen de landen in het Midden-Oosten zijn nog nauwelijks met het Evangelie bereikt.”

Hier verraadt zich de invloed van de Chinese ”Back to Jerusalem”-beweging, die de gang van het Evangelie als een cirkel om de aarde ziet gaan: vanuit Jeruzalem naar het westen en via Amerika naar China. Maar de kring is nog niet gesloten, want ten oosten van Jeruzalem –en dat is ten westen van China– ligt nog een niet bereikte band van landen. Daarom geldt voor Chinese zendelingen de opdracht: back to Jerusalem (terug naar Jeruzalem), om de cirkel rond te maken.

-

Video uit Pakistan

Bekijk hier een video uit Pakistan over christenvervolging. Meepraten over het thema kun je hieronder. Twitteren kan ook, gebruik dan #vervolgdekerk.

----

Op rd.nl vind je een speciale pagina over de vervolgde kerk.

-

Thema: Vervolgde kerk

Wereldwijd worden er duizenden christenen vervolgd, opgesloten, gemarteld en zelfs gedood. Het thema ”Vervolgde kerk” verdient dan ook jouw aandacht. Dat vindt ook de Jongerenwerkgroep Christenvervolging, een interkerkelijke groep jongeren. Samen met het Landelijk Contact Jeugdwerk (LCJ) binnen de Christelijke Gereformeerde Kerken en andere partijen organiseert de werkgroep dit najaar diverse activiteiten, te beginnen met vijf regionale jongerenavonden. De eerste is vrijdag 5 oktober in Doorn. Daarna volgen Dordrecht (12 oktober), Apeldoorn (13 oktober), Kampen (19 oktober) en Gouda (26 oktober). Met behulp van beeldmateriaal en muziek krijgt je een impressie van de vervolgde kerk wereldwijd. Op jwchristenvervolging.nl staat meer informatie over de avonden.

De komende maanden zul je op Puntuit meer artikelen vinden over de vervolgde kerk, steeds in samenwerking met de LCJ.