Het koor zingt wel vaker voor een goed doel. Zo is er een aantal jaren geleden nog een zangavond voor Haïti geweest en wordt de jongerenzanggroep regelmatig uitgenodigd door hulporganisaties. „We hebben overwogen dit jaar ook voor de Filipijnen te gaan zingen, maar dat kwam ongelukkig uit met ons programma. We hadden in oktober net een jubileumconcert achter de rug omdat we vijf jaar bestaan. Bovendien waren er al behoorlijk wat andere benefietconcerten georganiseerd.”

Om toch een steentje bij te dragen aan een goed doel, besloot het koor dit jaar de DEL-actie van deze krant voor Zuid-Sudan te steunen met een kerstzangavond op 13 december. „De collecte van vrijdag is bestemd voor Zuid-Sudan, de entree dient grotendeels om onze onkosten te dekken.”

Pieter hoopt op een grote opkomst in de Oude Kerk van Beekbergen. „Normaal gesproken trekken we zo’n 200 tot 250 bezoekers. Maar het is moeilijk te zeggen hoeveel dat er nu zullen worden, omdat er op dat moment ook een avond is van de Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten in Beekbergen.”

Als het aan het veertig man tellend jongerenkoor ligt, wordt het in elk geval een prachtige avond, met liederen als ”Hoe zal ik U ontvangen”, ”Eens in lang vervlogen tijden” en ”Glory to God in the ­highest”. Kol Shalom treedt samen met mannenkoor Con Amore uit Elspeet op, en wordt begeleid door orgel, piano, dwarsfluit en hoorn.

Pieter: „Ik wist voor deze actie niet dat de situatie in Zuid-Sudan zo ernstig was; dat de mensen er zo veel tekort hadden. Dat stimuleert om er een extra mooie zangavond van te maken.”

----

Oroepa Poni (16) droomt ook van een zangdienst in de kerk

Een jongerenkoor dat met Kerst uitvoeringen geeft in de kerk. Dát is ook waar de 16-jarige Oroepa Poni van droomt.

Ik ontmoet haar na een kerkdienst op zondagochtend in een gemeente die tot de Anglicaanse Kerk behoort. We zijn in de buurt van Wuji, in het uiterste zuiden van Zuid-Sudan, in een van de gebieden waarvoor het RD dit jaar zijn hulpactie houdt.

Oroepa, dochter van de dominee, staat er wat verloren bij op het moment dat de kerk leegstroomt. Ze houdt haar Bijbel tegen zich aan. Waar zijn haar vriendinnen en vrienden? Oh, dat weet ze wel: die zijn thuisgebleven, want die zien de kerk niet zitten.

De burgeroorlog die van 1983 tot en met 2004 het land verwoestte (en zeker 2,5 miljoen levens kostte), heeft ook veel kapot gemaakt in de hoofden en harten van mensen, die van jongeren incluis. Daardoor is het niet gemakkelijk om in die chaos weer gemeente te zijn. Om jongeren, die nooit anders hebben gedaan dan vechten en de meest verschrikkelijke dingen hebben meegemaakt, de vrede van Christus na aan het hart te leggen.

Wat zou Oroepa graag met haar vriendinnen naar de kerk gaan en ze heeft ook wel een idee hoe dat kan: hen lokken met mooie liederen. En wat zou een jongerenkoor daar nuttig bij kunnen zijn! Maar daar heb je weer jongeren voor nodig, en die zijn er niet, dus moeten die eerst... Nou ja, een vicieuze cirkel dus, die de Heere God alleen kan doorbreken.

Oroepa verwacht veel van Hem, laat ze me weten.