Kerkgeschiedenisverhalen over martelaren kun je je vast wel herinneren. Soms klinken ze heldhaftig. Als Blessing vertelt, komen juist de ellende en het verdriet dichtbij. „Vrolijke families veranderen in gezinnen met zorgen en tranen.”

Blessings jonge jaren zijn onbezorgd. Er is geen armoede in huize Justin. „Ik ging naar school en naar de kerk, ik speelde in het park, op de glijbaan. Alles was oké. Ik merkte nooit iets van problemen tussen christenen en moslims in Kaduna. Tot dat ene moment.”

Het is 21 februari 2000. Blessing is dan zes jaar. Christenen in Kaduna-stad in het noorden van Nigeria gaan de straat op voor een vreedzaam protest tegen de invoering van de sharia, de islamitische wet.

Een dag later vloeit het bloed van honderden christenen. De extremisten steken huizen in brand met de bewoners er nog in. En christelijke scholen gaan in vlammen op. Beelden uit die tijd staan in Blessings geheugen gegrift. „Christenen werden als beesten afgeslacht. Ik kan de rook en het vuur uit gebouwen, de rennende en vluchtende mensen, de bebloede, levenloze lichamen op straat nog goed voor de geest halen. Mijn zusje struikelde zelfs over een dode. Ook het geschreeuw herinner ik me nog goed.”

Diezelfde morgen gaat Blessings vader naar de kerk om wat zaken te regelen. „Hij was een vrome christen en ouderling en voorganger in de gemeente. Ik heb hem nooit meer levend teruggezien.”

Later die dag vallen de moslims ook het huis aan waar Blessing verblijft. Brandende autobanden zetten het dak in vuur en vlam. „Gelukkig kon dat snel geblust worden. Alles wat ik me van die dagen kan herinneren, is: angst, veel angst.”

Pas na urenlang in spanning te hebben gewacht, horen ze het verschrikkelijke nieuws over hun vader. „Mijn oom was getuige van de dood van mijn vader. Hij vertelde dat mijn vader gevraagd was om zijn geloof in Jezus Christus af te zweren om zijn leven te redden. Hij weigerde. Daarop is hij gemarteld. Ten slotte schoten ze hem met een geweer in zijn borst en stierf hij.”

Het gezin blijft niet lang in Kaduna. Ze vluchten en worden ondergebracht in een militair kamp. Als ze terugkeren –„wanneer dat was, weet ik niet meer”– blijkt veel in de stad verwoest en zijn alle bezittingen verdwenen. „Er volgde een heel zware tijd voor ons. Maar God liet zien een Vader voor de wezen en een Man voor de weduwe te zijn. Hij zond een helper.”

Blessing komt terecht in het Stephen Center, een veilige plek in het zuidoosten van Nigeria. „Ik kreeg er eten, drinken en kleding. Ik mocht er naar school. En dat alles helemaal gratis. Inmiddels zit ik op de universiteit. Ik ben nu al zo’n twaalf jaar in het centrum. Het is een thuis voor me geworden. Ik dank God nog vaak voor het Stephen Center.”

Wat de verschrikkelijke gebeurtenissen met haar geloof deden? Blessing: „Ik was natuurlijk nog maar een kind. Maar toen ik opgroeide, maakte het mijn geloof in Christus sterker. Ik realiseerde me dat je zo veel dingen van dit leven moet leren verwaarlozen voor je geloof. Je moet jezelf verachten, om Jezus te volgen. Het heeft me dichter bij God gebracht. Hoe meer verdrukking, hoe meer ik naar Christus vluchtte.”

De situatie in het noorden van Nigeria is ook nu nog beroerd, vertelt Blessing. „Nog in 2011 plaatsten terroristen vlak bij mijn moeders winkel een bom. Twee mensen kwamen om. Het doden van christenen gaat door.”

Blessing „bedelt” christelijke jongeren in Nederland om te bidden voor hun vervolgde geloofsgenoten. „We hebben dat hard nodig. Gebed of niemand van zijn geloof afvalt. De moslims stellen je vaak voor de keus om moslim te worden of te sterven. En het lijkt erop dat ze succes hebben en dat het aantal christenen steeds minder wordt.”

Het mooist zou Blessing het vinden als er in de politiek aandacht zou komen voor Nigeriaanse christenen. „Onze stemmen in Nigeria worden niet gehoord. De politiek daar doet er weinig aan.”

Jongeren in Nederland hoeven geen martelaar te worden omdat ze christen zijn, toch moeten ook zij verdrukt worden, zegt Blessing. „Maar Christus zegt in Zijn Woord dat wie Hem volgt, het kruis moet opnemen. Verdrukking zal komen. Wanneer en in welke mate zal per persoon verschillen. Vervolging gun ik niemand. Maar als het goed is, zul je zeker druk ervaren. Als vrienden of anderen in je omgeving willen dat je dingen doet die je niet kunt doen door je geloof in Christus. Vertrouw op Christus. Sta sterk in God. Laat je niet verleiden.”

-

Lees meer!

Hier meer artikelen over het thema ”Vervolgde kerk”:

-{Kerkje pesten helpt niet in China#http://www.puntuit.nl/nieuws/buitenland/kerkje_pesten_helpt_niet_in_china_met_video_1_679849}

-„{Toen ik bad, lieten ze me gaan#http://www.puntuit.nl/nieuws/binnenland/christen_shabaz_toen_ik_bad_lieten_ze_me_gaan_met_video_jeugdappel_lcj_1_686910}”

-{In actie voor de vervolgde kerk#http://www.puntuit.nl/nieuws/opmerkelijk/jongeren_lcj_in_actie_voor_vervolgde_kerk_met_video_1_693063}

-

Vervolgde kerk

Puntuit heeft de afgelopen maanden in samenwerking met het Landelijk Contact Jeugdwerk (LCJ) in enkele artikelen aandacht besteedt aan het thema ”Vervolgde kerk”.

Het LCJ organiseert in mei en juni nog een aantal zaterdagen om jongeren te laten ervaren wat het is om een vervolgd christen te zijn. Durf je de uitdaging aan om opgesloten, verhoord en fysiek afgebeuld te worden? Geef je dan op voor een van deze zaterdagen. Van deze outdooractiviteit volgt nog een reportage op Puntuit.

Link, het jongerennetwerk van SDOK, houdt zaterdag een jongerenavond over de vervolgde kerk in Gouda. Nigeriaanse christenen vertellen hun verhaal en gaan met jongeren in gesprek. De bijeenkomst vindt plaats in het gebouw van Driestar Educatief. Een videoverslag van de avond is volgende week te zien op Puntuit.nl.