-

Wijnanda: „Elk jaar zijn er drie jongeren aan de beurt om een gedicht voor te dragen op de Grebbe­berg. Vaak zitten minstens twee van hen op het Van Lodenstein College. Ook vorig jaar werd ik uitgekozen.

Ik ben in groep 8 begonnen met gedichtjes schrijven. Ook dit jaar heb ik het veel gedaan. Het gaat vanzelf en ik vind het leuk om te doen.

Het gedicht voor dodenherdenking heb ik aan een docent laten zien en hij was enthousiast. „Je moet je gedichten publiceren”, zei hij. Maar dat doe ik nog niet. Ik heb over de honderd gedichten geschreven. Een paar daarvan zijn geschikt om met anderen te delen, maar andere zijn zo persoonlijk dat het meer dagboekstukjes zijn dan gedichten.

Het gedicht voor dodenherdenking moest het thema ”Vrijheid geef je door” hebben. Dichten is mijn manier om iets door te geven. Vorig jaar bij doden­herdenking trof het me dat de vlag halfstok hing tussen al die graven. Dat heb ik in mijn gedicht verwerkt, dat ”Vrijheids Verleden” heet.

Ik ben nog niet zenuwachtig. Het is wel spannend dat de herdenking, en dus ook mijn gedicht, vanavond uitgezonden worden op televisie.

Voordragen voor het publiek is heel bijzonder. Sommige mensen beginnen spontaan te huilen. Dan moet ik zelf ook slikken. Het lijkt of het publiek en ik elkaar in de ogen kijken en zeggen: dodenherdenking.”

Gedicht:

In de lege stilte

In het ruisen van de wind

Daar in de kilte

Daar staat een kind

In deze wind

Wappert de vredevlag

Met oranje lint

Er is vrijheid,elke dag

Het verre verleden

Langzaam weggegleden

Maar iedereen weet

Waarom iets vrijheid heet

Want onder de graszoden

Liggen duizenden doden

Die de vrijheid verkregen

In ruil voor hun leven

Het verleden neemt geen keer

Maar elke keer weer

Zoeken we vrede voor iedereen

Vrijheid om ons heen

----

Lees vanavond na 20.00 uur de complete gedichten op deze website.

-

Gerrianne: „Onze lerares Nederlands vroeg of we een gedicht voor dodenherdenking wilden schrijven. Er hadden zich nog niet veel jongeren aangemeld. Ik heb ja gezegd.

Toen bleek dat ik het gedicht binnen een week af moest hebben, ben ik meteen aan de slag gegaan. Ik probeerde er het beste van te maken.

Dat was niet eenvoudig, want ik dicht niet vaak. Soms voor de gein, maar een serieus gedicht als dit maken, was nieuw voor mij.

In het begin lukte het dichten niet. Ik had iemand om hulp gevraagd, maar zelfs dat hielp niet. Op een ochtend ben ik gewoon achter de computer gaan zitten en heb ik het gedicht met wat hulp van mijn moeder en mijn tweelingzus uit mijn mouw geschud.

Samen met zeven anderen werd ik uitgekozen om mijn gedicht voor te dragen voor een jury. Tot mijn verrassing was ik een van de drie winnaars. Dat was heel bijzonder voor mij, want ik had verwacht dat het niks zou worden.

Ik zie er best een beetje tegen op om het gedicht vanavond voor te dragen. Gelukkig hoeven we het niet uit ons hoofd te kennen, maar mogen we het voorlezen van papier.

Mij moeder en mijn tweelingzus gaan mee naar de herdenking, en ook een heleboel klasgenoten. Die kunnen me helpen als ik te zenuwachtig word.”

Gedicht:

Donker en alleen,

Begraven onder steen

Het lichaam is niet meer,

De herinnering blijft teer.

Gestreden voor de vrijheid,

Is die vrijheid voor altijd?

Maar wat zij hebben gedaan,

Laat het niet aan ons voorbijgaan.

Ze hebben veel betekend voor ons land,

Vochten met hart en verstand.

Vrijheid, daar deden ze het voor,

Ook al stierven ze ervoor.

Misschien een vriend verloren in de strijd?

Dat is een pijn die altijd blijft.

Mijn hart breekt

is er niemand die hen wreekt?

Nee, dat is niet nodig

Oorlog is overbodig

Juist op deze dagen

Moeten we hen in ons hart dragen

Wij leven nu in een vrij land,

Laat die vrijheid dus in stand!

Want zonder vrijheid en leven

Kun je zelf de vrede niet doorgeven.