Altijd indrukwekkende momenten. Om te voorkomen dat de tekst een automatisme wordt, probeer ik vaak nadenkend mee te zingen. Dit jaar struikelde ik over het laatste zinsdeel: „in de mensen een welbehagen." Kan het zo zijn dat met Kerst God opeens in mensen een welbehagen heeft? Hoogst merkwaardig, wanneer we Zondag 3 en 4 van de Heidelberger Catechismus in ogenschouw nemen of in Markus 1 vers 11 lezen over het exclusieve welbehagen van God in één Mens, namelijk zijn Zoon. Verhelderend werkte hier de King Jamesvertaling, waar gesproken wordt over de „goede wil van God richting de mensen." Onthouden voor de volgende Kerst: „tot mensen" en niet „in mensen" zingen. Dát is immers de kern van het kerstfeest.