Halfvijf. De zon is nog amper wakker. „Aántreden!” Een majoor brult zijn commando over het kampement van de officieren in opleiding. Op de noordpunt van Texel komen negentig adelborsten langzaam bij hun positieven. Appel. In de houding in het ochtendgloren. „Geef... acht!”
De Koninklijke Marine leidt een nieuwe lichting op tot officier. Koppies kaalgeschoren, mobieltjes ingeleverd. Drie weken lang zijn de kersverse militairen verstoken van alles. Pakweg de helft kiest voor het Korps Mariniers, de andere helft tekent voor de vloot.
Het bivak is zwaar, loodzwaar. De manschappen doen –met zware bepakking, tentje op de rug, helm op het hoofd– een rondje Texel. Fietsend naar de noordpunt, lopend naar de zuidpunt. Bij de vuurtoren maken ze rechtsomkeert. De militairen in spe treden per ”bak” aan. Elke groep sjouwt een opblaasbare rubberboot mee. Drie man links, drie man rechts. Negen kilometer voor de boeg met een boot onder de arm. „Voorwaarts... mars!”
(...)
----
Lees {hier#http://www.refdag.nl/kerkplein/kerknieuws/vlootpredikant_ondersteunt_adelborsten_op_bivak_met_video_1_857308} verder.
