Zijn foto van een eekhoorn in een herfstbos stond vorige week in meerdere kranten, hij werd geïnterviewd door allerlei media. Jacob en zijn familie zijn een beetje beduusd van alle aandacht. In de hersteld hervormde pastorie van Middelharnis –waar zijn vader predikant is– kijkt Jacob terug op het winnen van de dierenfotowedstrijd van het Wereld Natuur Fonds voor fotografen van 6 tot en met 18 jaar. „Het was lastig kiezen tussen de vele eekhoornfoto’s. Deze was een gokje, maar wel de goede gok.”
De foto’s van de ranke bosdiertjes maakte Jacob in een speciale fotohut in Lunteren, de plaats waar hij tot voor kort woonde. „Fotograferen vraagt heel veel geduld. Uren heb ik er gezeten, soms met een vriend, soms alleen. Van het stilzitten krijg je het ijskoud. In de winter had ik vier paar sokken, vier broeken, drie truien en twee jassen aan. En nog drong de kou uiteindelijk tot me door.”
Vorig jaar had Jacob relatief veel tijd om foto’s te maken. Hij volgde de hbo-opleiding theologie aan de Christelijke Hogeschool Ede. Nu hij is verhuisd naar Middelharnis is er voor natuurfotografie veel minder tijd omdat hij nu een jaartje werkt. „En de Veluwe is ver weg.”
In de woonkamer laat Jacob zijn fotospullen zien: een rugtas met een digitale spiegelreflexcamera, een Canon EOS 550D. Ernaast verschillende lenzen, waaronder een Sigma 300 millimeter met twee converters. „Daarmee kan ik dieren heel dichtbij halen.” Jacob laat een foto zien van een wild zwijn. Hij zoomt in op het oog. „Je kunt de haartjes rond het oog tellen, zo scherp.”
De eerste foto’s maakt Jacob met een wegwerpcamera. „Ik was met een vriendje bij de zandafgraving op de Goudsberg in het Lunterse Buurtbosch aan het schieten met pijl-en-boog. We hoorden mitrailleurs in de verte. Toen we die kant op liepen, kwamen we in het Wekeromse Zand. Daar stonden we plotseling oog in oog met moeflons. Toen ik die op de foto zette, waren er achteraf alleen maar bruine stipjes te zien. Dat moet anders, dacht ik, en zo kocht ik mijn eerste spiegelreflexcamera via Marktplaats.”
Goede apparatuur is een vereiste voor een mooie foto, maar Jacob heeft ook het talent om het juiste licht te benutten. Zo wist hij een opvliegende zwaan in het vroege morgenlicht te fotograferen in natuurgebied De Blauwe Kamer bij Rhenen. De foto leverde hem de eerste prijs op in de categorie jongeren bij een wedstrijd van het tijdschrift Roots, dat eerder Grasduinen heette. Jacob laat de grote ingelijste opname zien. „Ik wil mijn toestel altijd op gelijke hoogte met het dier hebben. Dat betekent veel liggen en soms met een waadpak door het water lopen om dichtbij te komen. Ik vind dat een fotograaf er wat voor over moet hebben om een mooie plaat te maken.”
De combinatie van natuur en fotografie boeit Jacob. „De natuur op zich is al mooi. Ze is onvoorspelbaar en brengt elke keer wat nieuws. Je hebt er weinig controle over. Dat kan wel op mijn toestel. Op het juiste moment moet je de juiste foto maken. En dat lukt heel aardig.”
Jacob wil nu een jaartje werken en volgend jaar met de opleiding bos- en natuurbeheer aan de universiteit van Wageningen beginnen. „Ik zou graag een baan als natuurbeheerder krijgen waarbij ik ook kan fotograferen. Dat zou helemaal geweldig zijn.”
>>jacobkaptein.nl
