In het Zuid-Hollandse dorpje Waarder zitten negentien jongeren en wat ouderen klaar voor de tweede avond van de belijdeniscatechisatie. Onder hen ook Jelle (19) en zijn vriendin Hilde (18).
Waarom hebben jullie je opgegeven voor belijdeniscatechisatie?
Hilde: „We willen allebei verder met het geloof, we zijn toe aan een volgende stap.” Jelle legt uit: „We hebben meer zin om naar de kerk te gaan. Ik zie meer mijn eigen zonden en dat ik Christus nodig heb. We voelen dat God werkt, daar willen we straks antwoord op geven door belijdenis te doen.” Hilde: „Iedereen mag weten dat we ja willen zeggen en Jezus willen volgen.”
Hoe vonden jullie het om belijdeniscatechisatie te gaan volgen?
Hilde: „Ik zag op tegen de eerste avond omdat ik begon te twijfelen. Toen ik ervoor gebeden had en in de Bijbel had gelezen, viel er een last van me af.” Jelle was vooral nieuwsgierig: „Ik heb van tevoren de vragen voor het belijdenis doen bestudeerd en bedacht: Zou ik daar ja op kunnen zeggen? Toen begon ik ook te twijfelen, want het echte geloof in Christus heb ik nog niet.” Hilde herkent dit: „Ik heb gevraagd aan de dominee of ik echt bekeerd moest zijn om belijdenis te doen. Hij gaf toen aan dat bekering een proces is. Als iets begonnen is, zal het ook verder groeien als je er aandacht aan besteedt.” Jelle: „We op belijdeniscatechisatie gegaan in het vertrouwen dat God zal afmaken waarmee Hij begonnen is.”
Wat is jullie eerste indruk na twee avonden?
„Het is echt fijn!” zeggen ze in koor. Jelle: „Ik vind het wel moeilijk om zo open over mijn geloof en mijn twijfels te praten.” Hilde knikt: „Daar moet ik nog aan wennen. Het is echt anders dan gewone catechisatie.” Jelle: „Het is ook niet zomaar iets. Het gaat bijvoorbeeld niet over wiskundevragen, maar echt over waar we mee zitten. Ik hoop daardoor toe te groeien naar het doen van openbare geloofsbelijdenis.”
Elke maand laat het HJW belijdeniscatechisanten uit Waarder aan het woord over zijn of haar keuze om belijdenis te gaan doen. Begin november deel 2.
