Zo’n 25 eerstejaarsstudenten verpleegkunde deden zich vorige week een nachtje voor als dak- en thuislozen. En dat niet voor nop, maar voor het goede doel. Voor Stichting Ontmoeting.

„Elk jaar kiest onze school een goed doel om actie voor te voeren. Alle klassen organiseren dan activiteiten”, vertelt Jeanitha Pannekoek (17) uit Nieuwerkerk. Chris van der Poel (17) uit Yerseke vult aan: „Sommige klassen hebben frikadelbroodjes verkocht of een diner of een lunch georganiseerd.”

Jeanitha kwam samen met een paar vriendinnen op het idee om te overnachten in een kartonnen hutje. „De klas stemde erover. De verhouding voor of tegen zo’n nachtje was ongeveer fiftyfifty. Gelukkig ging het door.” Chris is het daar roerend mee eens. „Ik was groot voorstander van een overnachting in een doos. Zo ervaar je zelf hoe het is om als zwerver ’s nachts buiten te moeten slapen.”

Het bouwen van het kartonnen kamp bleek nog een aardige klus. Chris: „De vader van mijn vriend leverde het karton. Maar het spul kwam in alle soorten en maten binnen. Dat moet je natuurlijk goed uitzoeken. Anders krijg je allemaal scheve hutten. Een goed dak bouwen vond ik het moeilijkst van alles.” Om het karton goed te vast te maken, jasten de studenten er een hoop tape door.

Om te voorkomen dat er na een fikse regenbui van het karton slechts een hoop zompige pulp overbleef, werden er zeilen over de hutten gespannen. Dat leek nodig. De weermannen voorspelden regen.

„Uiteindelijk viel het best mee”, vindt Jeanitha. „Het regende alleen ’s avonds een beetje. Hoewel... in ons zeil bleek een gat te zitten. Dus er lekte water in onze hut. Gelukkig bleven de hoeken waarin ik en mijn vriendin sliepen droog.”

Gewapend met een dubbele slaapzak, een extra deken en een stel dikke kleren hoopte Chris de nacht door te komen. „Het zou koud worden. Maar in de tent bleek het behoorlijk warm. Ik heb gewoon in m’n korte broek in een enkele slaapzak gelegen.”

Van slapen kwam bij Chris niet veel. „We kletsten een hoop en liepen wat op het veld te slenteren. Toen ik eenmaal wilde gaan slapen, ging dat nog niet zo gemakkelijk. Boven onze hut klapperde er continu een zeil in de wind.”

Om de overnachting goed te laten verlopen, kregen de studenten per groepje een taak. Er moest een avondprogramma worden georganiseerd: basketballen, levend stratego in het donker en een dagsluiting. Jeanitha’s groepje maakte de informatiefolder voor de sponsors. „Verder hebben we het afhalen van het karton geregeld. Dat leverde een dubbele opbrengst op. Want dat kon mee met het oud papier voor de zending.”

Chris’ groepje regelde de barbecue. „Saus, stokbroden en nog veel meer lieten we sponsoren. Voorafgaand aan de actie maakte ons groepje ook een lijst waarmee we sponsors konden laten inschrijven.”

Jeanitha, terugblikkend op de actie: „Ik heb een grenzeloos respect gekregen voor dak- en thuislozen. Ze leven soms dag en nacht buiten. Wij hadden het nog heel goed met heerlijk avondeten en een fatsoenlijk ontbijt. De actie is echt geslaagd. De opbrengst van het sponsors was ook meer dan we verwacht hadden. Ruim 2100 euro.”

Chris hield aan het ongerieflijk nachtje geen koutje of zere rug over. „Mijn vriend had wel spierpijn, maar die lag gewoon op wat dozen direct op de koude grond.” Ook Jeanitha had last van stijve spieren. „Ik sliep wel op zo’n dun matje, maar toch liep ik de volgende morgen als een pinguïn over het veld.”