Schildpadden die een plastic zak aanzien voor een smakelijke kwal. Veel zeedieren raken verstrikt in of vergiftigd door afval in de oceanen. Zeker op plekken waar het vuil zich ophoopt tot een ”plastic soep”.
Herman wilde dit probleem graag de wereld uit helpen, en liet zijn hersens kraken. Zijn oplossing was zo goed dat hij eerder dit jaar de Nederlandse milieuolympiade won. Daardoor mocht hij samen met twee docenten van het Calvijn College naar Brazilië, om zijn oplossing een week lang te presenteren op een internationale beurs in Novo Hamburgo.
In een stand van een paar vierkante meter lichtte Herman zijn ideeën toe. Met een animatie en een filmpje probeerde hij mensen te interesseren voor zijn ontwerp – een drijvende kolos die het plastic uit het zeewater filtert en verwerkt tot ruwe olie.
Bij zijn stand had Herman een privétolk. „Die was nodig omdat de meeste bezoekers Brazilianen waren die bijna alleen maar Portugees spraken. Elke dag had ik een andere persoonlijke vertaler.”
De taal was voor Herman wel vaker een barrière. Op vrijdag en zaterdag waren er prijsuitreikingen. „Ik kon het echt niet volgen. Dat was ook vooral in het Portugees.”
Als innovatief hoogtepunt uit Nederland werd Hermans project ook in het zonnetje gezet. „Erg leuk, maar vanwege de taalchaos wist ik niet of ik een extra prijs had gewonnen. Ik ging maar heel enthousiast juichen, terwijl ik niet eens wist waarom ik precies op het podium stond. Dat heeft overigens een mooie foto opgeleverd”, grinnikt Herman. Uiteindelijk gingen teams uit andere landen er met de internationale prijzen vandoor.
Herman merkt dat hij veel heeft geleerd van het project en de reis naar Brazilië. „Bijvoorbeeld hoe je mensen moet benaderen en hoe je onderzoek moet doen. En ik heb ervaring opgedaan met presenteren.”
Als christen liep Herman tijdens de beurs niet tegen grote problemen aan. Om te voorkomen dat ze op zondag reisden, gingen Herman en zijn begeleiders pas op maandag naar Brazilië. „De andere zondag waren er gelukkig geen activiteiten. We zijn naar een lutherse kerk geweest.”
Wat Herman jammer vindt, is dat hij zo weinig van Brazilië heeft gezien. „Het programma was erg vol. Ik had geen vrije tijd. Zaterdag was er nog wel een excursie. Maar we hebben weinig natuur gezien. We gingen naar een chocoladefabriek en een soort nepmeer.”
Het project van Herman eindigt niet bij de reis naar Brazilië. Studenten van Hogeschool Zeeland gaan vervolgonderzoek doen. Ook is Herman nog in bespreking met Dockwise, een rederij die is gespecialiseerd in zwaar zeetransport. „Als de bouw van mijn systeem haalbaar is, willen ze er misschien meer mee gaan doen.”
----
Hermans idee
Het ontwerp van Herman om de zeevervuiling te lijf te gaan, bestaat uit twee losse ‘schepen’ die werken op zonne-energie. Herman: „De ideale maat van de schepen moet nog onderzocht worden. Maar in mijn eerste tekeningen zijn ze tientallen meters lang.”
Het eerste gevaarte pompt minuscule luchtbelletjes in het zeewater, zo’n 10 meter onder het oppervlak. Dit proces, ”air flotation” genoemd, zorgt ervoor dat plastic deeltjes naar het wateroppervlak worden getransporteerd.
Het tweede schip drijft op de juiste afstand en haalt met een soort lopende band het plastic uit het water. In hetzelfde vaartuig wordt het plastic via een ontledingsreactie onder hoge temperaturen (pyrolyse) omgezet in olie. De olie kan weer gebruikt worden.
