De crazython is een sponsorloop, maar dan net iets anders. De deelnemers maakten op een gekke manier hun rondjes rond de CHE-campus. Bijvoorbeeld huppelend, op een eenwieler, of zoals Linda (zie kader): met haar oppaskindje Matteo op de rug.
Boven de weg hangt een groot finishdoek, dat vorig jaar diende als eindstreep voor een marathon van de christelijke mannenbeweging ”De 4e Musketier”. Deze werd in het Afrikaanse land Uganda gelopen met als doel geld in te zamelen voor stichtingen als Compassion en Open Doors.
Ook dit jaar worden marathons georganiseerd om sponsorgeld op te halen, en dit keer lopen zes CHE studenten mee. De hogeschool bestaat zestig jaar en wil door acties 60.000 euro ophalen om via Compassion zes uitblinkers onder Ugandese studenten te steunen met een extra universitaire opleiding. Op 16 mei lopen de zes CHE’ers daarom mee in een marathon in de warmte van Uganda om ook daar geld in te zamelen.
De crazython vormde de aftrap. Ondanks het wat tegenvallende aantal van acht deelnemers bracht de marathon toch nog 1250 euro op.
De deelnemers kregen meteen een mooi voorbeeld: Compassion had voormalig sponsorkind Michelle Tolentino uit de Filipijnen uitgenodigd voor het startschot. Zij groeide als kind op in de sloppenwijken van Manilla, maar dankzij sponsoring werd ze uiteindelijk universiteitsstudente en succesvol ondernemer. Ze zegt als geen ander te weten hoe waardevol het is als anderen een opleiding bekostigen die je zelf niet kunt veroorloven. „Het is zo goed dat jullie iets doen. Hiermee kun je een verschil maken. Moge de Heere jullie zegenen.”
-
Jolenne van Dam (19) uit Soest, student communicatie
„Mijn rondje crazython heb ik huppelend afgelegd. Twee jaar geleden ben ik met mijn ouders naar Ethiopië geweest. Dat maakte erg veel indruk op me. Toen ik voor school een minionderneming moest opstarten, wist ik dat ik die wilde inzetten om geld op te halen voor stichting Compassion. Ik hoefde zelf niet per se naar Uganda, want ik wilde ook iemand anders de kans gunnen om daarheen te gaan. Maar omdat er weinig aanmeldingen waren, kon ik alsnog mee. Ik vind hardlopen vreselijk –liever zou ik fietsen– maar ik ga door tot ik niet meer kan. En uiteindelijk gaat het toch om de ontmoeting met de studenten.”
----
Hanneke van Loenen (19) uit Loosdrecht, student communicatie
„Ik ga mee naar Uganda, want ik wilde altijd al eens met eigen ogen zien hoe de situatie in Afrika is. Je hoort en leest natuurlijk wel verhalen, maar het zelf meemaken is toch anders. Ik denk dat zo’n ervaring hard binnenkomt en dat ik me dan nog meer ga inzetten. Ik ben ermee in aanraking gekomen dankzij medestudent Jolenne, die een minionderneming voor deze reis startte. Het is hard werken naast m’n studie, want ik moet natuurlijk ook gewoon mijn tentamens maken. Maar ik vind het een enorme uitdaging. Mijn advies: als je de kans krijgt om zo te reizen, doe het!”
-
Linda van Holland (22) uit Ede, student SPH
„Ik liep een rondje van de crazython met mijn oppaskindje op m’n schouders. Mooie voorbereiding op de halve marathon die ik in Uganda wil gaan lopen, die 21,1 kilometer is. Hardlopen deed ik nog niet eerder, maar ik zwem wel. Ik weet pas sinds half maart dat ik naar Uganda mag. Daarom heb ik te weinig tijd om een hele marathon voor te bereiden, vandaar dat ik de helft doe.
Waarom ik daarheen ga? Toen op school de oproep kwam om mee te gaan, had ik net diezelfde week mijn propedeuse gehaald, waardoor ik mijn opleiding kan blijven doen. Dat zette me aan het denken. Als ik op school mag blijven, wil ik ook andere studenten helpen om te kunnen studeren.”
