„Het is goed dat ik niet alleen sta. Dat zo veel mensen achter je staan, dat geeft je wel hoop”, aldus de jonge Angolees.
Zijn pleegmoeder wil ’een gegeven paard niet in de bek’ kijken, als er toch nog iets voor Mauro uitkomt. Maar „het probleem ligt weer op zijn bordje”, zei ze. Er is sprake van een studievisum voor Mauro, waarvan hij de aanvraag in Nederland kan afwachten. Die optie is niet de voorkeur van Mauro maar voor hem uiteindelijk wel te accepteren.
Mauro sprak nog kort de menigte toe die actie voor hem voert voor het Kamergebouw. Op het podium, zo stelde hij, zie je pas hoeveel mensen er zijn. „Dat is wel tof. Ik ben sprakeloos. Ik weet niet wat ik moet zeggen.”
De pleegvader van Mauro zei dat zijn gezin „in een achtbaan van emoties” zit. „Vanaf morgen hopen we weer een normaal gezin te vormen.”
