Tijdens de herdenking, georganiseerd door Calvijn College en Wings to Victory, zullen twee historische vliegtuigen overvliegen.

Adoptieprogramma monument

Het Calvijn College adopteert het monument aan de Noorddijk te Krabbendijke sinds 2011. Voor het 4 en 5 mei-comité heeft ze de verplichting opgenomen om ieder jaar een herdenking te organiseren waarin leerlingen participeren. Het is belangrijk om samen met leerlingen stil te staan bij de noodzaak om te herdenken. Het maakt leerlingen bewust van de vrijheid waarin we leven. Voor leerlingen is het ook van belang dat ze de omgevingsgeschiedenis kennen. Leerlingen worden actief betrokken bij de organisatie en uitvoering van de herdenking.

Stichting Wings to Victory

De stichting Wings to Victory is in 2006 opgericht. De oprichters vonden dat de gehele luchtstrijd gedurende de Tweede Wereldoorlog meer aandacht verdiende en in het bijzonder de vele omgekomen vliegeniers. De stichting is actief op allerlei terrein. Wings to Victory heeft een museum en organiseert jaarlijks activiteiten met als doel: “Het blijven gedenken van de vele vliegeniers die omgekomen zijn in West Europa en in het bijzonder in het Zuid Westen van Nederland tijdens de Tweede Wereldoorlog, alsmede het doorgeven van de vele informatie over de luchtoorlog aan volgende generaties.”

-

Wij leven in vrijheid, niet zoals jij

Jij die voortdurend in angst leeft, anders dan mij.

Je hoort de vliegtuigen grommen

Later, daar ver weg vallen de bommen.

Je schrikt en je beeft

Jij, die voortdurend in angst leeft.

Ook al loop je op straat

Of ben je in huis

Waar je ook gaat

Die angst is een kruis.

Anderen vielen

In de strijd, waar ze alles vernielen

Ze streden zij aan zij

Voor jou en voor mij

Nu is er nog angst in jou hart

Je hele leven is verward

Toch moeten we leren vergeven

Om verder te leven.

Je raakt die pijn nooit meer kwijt,

Ook al is voorbij die strijd…

Geschreven door Elselyn Dingemanse

-

Elke keer

stort weer dat vliegtuig neer

ik zie het nog gebeuren

toen hun levens afscheurden

Elke keer

moet ik weer

terug denken aan die dag

toen ik het gebeuren zag

Elke keer

zie ik het weer

de 7 doden

die toen zijn gevallen

Elke keer

zie ik het weer

het vliegtuig ging raar te keer, stortte neer

en 7 mannen waren niet meer

7 jonge levens gegeven

om ons in vrijheid te laten leven

daarom moeten we eens stilstaan

bij onze eigen levensbaan

Elke keer

als ik weer

kijk door dat ene raam

kan ik daar niet blijven staan

Als je zoiets ziet

vergeet je dat niet

als je dat ziet gebeuren voor je ogen

dat 7 levens worden afgebroken

Moet er zijn in je hart

eerbied en ontzag

voor de mannen

die hier zijn neergevallen

Gevochten in de strijd,

maar nu is het voor hen eeuwigheid

daarom willen we dit herdenken

door een krans te schenken

Geschreven door Elma Sinke

-

We zijn nu bij elkaar, op deze bijzondere dag. Helaas, op ons gezicht staat geen lach. Voor veel mensen is er een verdrietige maar.

Velen hebben hun leven gegeven, voor jou en mij, hem en haar. Die gevoelige snaar, Wordt gevoeld bij hen die leven.

Ze hebben gestreden, gevochten als een leeuw. en nu verder, ruim een halve eeuw, zijn hun sporen nog niet vertreden. De oorlog is voorbij, de mensen zijn blij. Hitler is verdreven. De vlag ten top geheven. Veel mensen zijn heengegaan. Ze hebben hun leven voor de vrede gegeven. De herinnering aan hen moet blijven voortbestaan. Dan kunnen we de vrede pas echt beleven!

Geschreven door Hermieke Zweemer

----

Ik ,

Ik sta op de dijk en ik kijk

Ik sta alléén en het is mistig om me heen

Ik hoor een sterk zwaar geluid

Een Lancaster vliegtuig met een buit

Hij komt uit het oosten en vliegt deze kant

Waarschijnlijk op weg naar zijn vaderland

Nog meer geronk in de lucht

Wat moet dat worden denk ik met een zucht

Ik hoor het fluiten van kogels

Hoor een knal en zie vuur

Het komt me voor als knallen tegen een muur

Ik denk aan de mensen in nood.

Met angst voor de dood

Ik zie hen voor me ze denken aan huis

Maar komen nooit meer thuis.

Hulp heeft geen zin

Het is een oorlog zonder gewin

Ik wil niet meer kijken het wordt donker voor mijn ogen

Deze oorlog is nog lang niet vervlogen

Nu hier op deze plaats liggen de zeven mannen

Ook zij hadden waarschijnlijk nog zoveel plannen

Gestorven voor onze vrijheid

Daarom een herdenking en hopelijk geeft het ons een band

Voor wat zij betekent hebben voor ons vaderland.

Geschreven door Bjorn Janssen


-

Gedichten van leerlingen