De accountant is net weg en straks komt er een stagiair op gesprek. Maar tussendoor heeft Leendert van Gilst uit Goes wel wat tijd vrij voor een interview. „Als je in een rolstoel zit, kun je gauw als minderwaardig gezien worden”, zegt Leendert. „Maar ik wil laten zien dat je ook dan bijna alles kunt en dat je ook met een beperking een positieve instelling kunt hebben.”

Dat optimisme wordt wel duidelijk, gaandeweg het gesprek. In zijn kantoor, boven in het ouderlijk huis –„Nee, ik heb geen traplift, daar word je lui van”– vertelt Leendert vol verve over zijn bedrijf en zijn leven in een rolstoel. „Al sinds mijn geboorte heb ik onderontwikkelde spieren en bloed­vaten in mijn benen”, legt Leendert uit. „Daar is geen oorzaak voor gevonden en het is ook niet te genezen. Alleen voor de verzekering heeft het een naam gekregen.” En dan grinnikend: „Een Latijnse naam die ik niet eens weet en die Google niet herkent.”

Leendert heeft een jeugd gehad als ieder ander, vindt hij. „Ik werd op school niet gepest om mijn rolstoel en op kinderfeestjes kwam er gewoon een groep jongens”, vertelt Leendert. „Alleen bij het voetballen vond ik het weleens moeilijk. Dan wilde ik meespelen, dus ging ik op mijn knieën in het doel zitten. Maar wat had ik graag meegerend achter die bal aan.”

Knoflook

Leendert is er nuchter over. Er zijn grenzen aan je kunnen, ook als je in een rolstoel zit. Maar heel veel kan gewoon wel. Het opzetten van een eigen bedrijf bijvoorbeeld. „Na mijn hbo-studie logistiek werkte ik bij Allimax. Dat is een bedrijf dat capsules maakt tegen ontstekingen bij mens en dier”, vertelt Leendert. „Zij moesten uitbreiden en gaven mij de mogelijkheid om voor mezelf te beginnen. Ik startte toen met Allicare. De ontstekingsremmers die ik verkoop zijn een vervanging van antibiotica, gebaseerd op knoflook.”

Dat vereist uitleg. „De regering wil dat in 2015 er 70 procent minder antibiotica wordt gebruikt in de veehouderij. Dieren reageren nu steeds minder op antibiotica en dat is gevaarlijk”, vertelt Leendert. „Daarom maken wij een ontstekingsremmer met allicine, de stof die vrijkomt als je knoflook of een ui opensnijdt. Je weet wel, waardoor je moet huilen.” Als directeur met hart voor de zaak pakt hij er wat folders en de website bij. „Wetenschappelijk onderzoek heeft bewezen dat de capsules werken tegen bijvoorbeeld uierontsteking bij de koe of slijmbeursontsteking bij de mens. Dat is echt prachtig.”

Per dag bezoekt Leendert zo’n tien boeren. Dat betekent tien keer de rolstoel in- en uitklappen en tien keer je in en uit de auto werken. „Ik zal mijn werkauto zo wel even laten zien. Gas geven en remmen doe ik met de hand”, zegt Leendert. „Langs gaan bij boeren is mooi, maar soms ook pittig. Op die ongelijke erven bij de boeren is het moeilijk rijden met een rolstoel. Maar het is de uitdaging om het te proberen.”

Omgekeerde wereld

En uitdagingen zijn aan Leendert wel besteed. „Ik heb een halfjaar in Vancouver, Canada, gestudeerd. Ze wisten daar niet dat ik in een rolstoel zat. Daarom kreeg ik een kamer op driehoog, zonder lift.” En dan peinzend: „Dat was heel zwaar. Maar het heeft me wel voorbereid op de trektocht die ik daarna met mijn neef maakte door de Rocky Mountains. Elke avond zetten we ons tentje op. Ik deed op mijn knieën het onderwerk en hij, met zijn 2 twee meter, de hoogbouw. Een schitterende tijd was dat.”

Bescheiden maar enthousiast vertelt Leendert over de trektocht. Natuurlijk kon hij niet alle steile bergpaadjes beklimmen. „Soms moesten we terug. Dat was jammer, maar het stuk dat we dan al achter de rug hadden, voelde als een overwinning.” En na even denken: „Misschien ben ik wel overpositief, maar ik kijk liever naar mensen die het minder hebben. Beperkte mensen uit armere landen hebben geen rolstoel en geen plaats in de maatschappij. Ik had het zo veel slechter kunnen hebben.” Even valt het gesprek stil.

„Iemand die noodgedwongen in een rolstoel komt, heeft het moeilijk”, zegt Leendert. „Maar ik weet niet beter. Hoe zou ik me moeten gedragen als ik kon staan? Snap je, dat is de totaal omgekeerde wereld.” En dan voorzichtig: „Eigenlijk hebben beperkte mensen die neerslachtig zijn een dubbele handicap. Ik zie het echt als een zegen dat ik zo positief in het leven mag staan.”