De aula van de middelbare school evenaart een museum. Overal prijkt en pronkt kunst. Van abstract tot figuratief. Vervaardigd door jonge kunstenaars; leerlingen uit havo 4 en 5 en vwo 4, 5 en 6.

De kunsttentoonstelling is een jaarlijks festijn op het Van Lodenstein College. Voor en door leerlingen. Dit jaar klaren Willem Horst uit 5Ha en Daisy Ranoe uit 5Hb de klus. De organisatie van de expositie vormt het klapstuk van hun profielwerkstuk in het examenjaar.

Gezond gespannen zijn de twee deze avond. Aan hun voorkomen ligt het niet. Het thema van vanavond? Blikvanger. Willems rode cowboyhoed met kitscherige bies ís er één. Daisy oogt gipsy; een voile zwart-witte sjaal siert haar voorhoofd. Als ambassadeurs van de kunstavond ontvangen de twee hun medeleerlingen, docenten en familieleden. Niet alleen krijgt het beste kunstwerk vanavond een publieksprijs, ook de origineelste blikvanger wordt beloond.

Het thema intrigeert. Want een blikvanger heeft lak aan bescheidenheid. Toont lef en durf. En daar ontbreekt het bij sommige leerlingen aan. Precies, knikt Jantine van Dijk uit 5Ha. Ze houdt het sober. Haar kleurig gebloemde sjaal verhuisde vlak voor zevenen van haar hals naar haar kapsel. „Ik loop te kijk”, vermoedt ze. „Ach, wat kan het me schelen voor één avond.”

Tekendocent Den Ouden ziet er de lol van in. Hij zet het thema naar zijn hand. De docent verspreidt een welriekende geur. Bron? Zijn lila stropdas. Die is bezaaid met tientallen bloemen van een idem dito gekleurde hyacint. Met dank aan vrouwlief voor het knip- en plakwerk.

Origineel, absoluut. Maar de strop kampt met gedegen concurrentie. Een kwartet dames, in het zwart, met dito hoedje. Everanda van Horssen uit 6Vc charterde zusje Heidi, nichtje Dieke en moeder Annet als blikvangers. „De kracht van de herhaling, hè”, grijnst de vwo’er breed.

Vriendinnen Willemieke de Bruin en Karin Tanis uit 5Hd trekken niet minder bekijks. Hun kunstige kapsels verrassen. Vijf verfkwasten steken stoer uit ingewikkelde knotten. Als een breiwerk in ruste. Een speurtocht in de stad naar een originele blikvanger leverde niets op. Dus zochten ze het dichterbij, in het tekenlokaal. Amper opgedroogde kwasten verhuisden van een pot naar hun knot. Hoezo, creatief.

Hun blikvanger wedijvert met die van Bente Welling, uit 5Va. Ze puft in haar warme jurkje van jute. „De jutezak vond ik op het platteland”, verklapt ze stralend. Na een shampoobad was de stof niet minder ruw, maar beduidend frisser. Een shirt van haar broer werd verknipt voor de omgezoomde kraag. „Alleen weet hij dat nog niet”, fluistert blonde Bente. Een nadeel van haar originele creatie? „Het prikt als ’n malle.”

Daar kan Jeroen van Eckeveld over meepraten. Met zijn enorme zwarte pruik torent de lange leerling uit 5Hc boven iedereen uit. Het afrokapsel wordt gewaardeerd. „Net een bloemkool”, giert Daisy’s vader. Ietwat verkoold dan wel, maar toch.

Jeroen heeft zijn favoriete blikvanger al getraceerd: tekendocente Mastenbroek. Uit haar ruim gedrapeerde jurk ontspruit ter hoogte van haar achterwerk een meterslange staart. Oftewel: meerdere mouwen van zwarte shirts, volgepropt met schapenwol. Wat blijkt? Mevrouw Mastenbroek geeft vanavond een kijkje in haar privéleven. „Ik word thuis Muis genoemd”, ratelt ze opgewekt. Wat je daarmee moet? Niets. Maar de docente denkt in kansen. Deels omdat haar eerste plan mislukte. „Ik wilde in m’n trouwjurk komen. Maar die past niet meer!” Allee, de uit de kluiten gewassen muizenstaart trekt ongetwijfeld evenveel bekijks.

De blikvangers triggeren. Kapen bijna de aandacht voor de kunstwerken weg. De pauze maakt alles goed. Leerlingen, docenten en familie beoordelen kritisch het werk van de jonge kunstenaars en stemmen op hun favoriet. De keuze is reuze. Zowel in materiaal als in onderwerp. Van schilderijen in acrylverf, grafietstift, houtskool en Oost-Indische inkt op doek, paneel, hout, karton en krant tot linoleumsneden en ultramoderne posters in Photoshop. Van ranke wassen beelden tot prestaties in perspex, gaas en was.

De titels zijn veelzeggend. Mysterieus: ”Zijn goudblonde lokken & knevel”. Aanlokkelijk: ”Sky High”. Ietwat onbestemd: ”Wisselwerking”. Diepzinnig: ”La mort était la vie”. Intrigerend: ”Werkelijkheid in eigen perspectief”. Vertederend: ”Kinderogen”. En excentriek: ”Zonderling”.

Ze roepen emoties op. Ontlokken de kijkers een grijns, of een frons. Bij het podium ontstaat een opstopping. Een ondervoed Afrikaans kindje ligt op een eilandje van zand. Opmerkelijk: het kunstwerk is van chocola. Welvaart versus armoede. Margreet Klop uit 5Ha is de schepper. Haar blikvanger, een zachtroze tulen strik op haar rug, verbeeldt de kwetsbaarheid die haar kunstwerk uitstraalt. Ze koos bewust voor het onderwerp ”Honger in de Hoorn”. Realistische kunst bij uitstek. „Ik ben wat extreem”, typeert Margreet zichzelf. „In een verdrietig thema kan ik alles kwijt.”

Even verder op overheerst joligheid. Een bejaarde dame glimt. Ze is niet weg te slaan bij de twee schilderijen van kleinzoon Anton Jonkers, uit 6Va. Hij vereeuwigde zijn beide grootmoeders in pastel op papier. En doopte de treffende gelijkenissen als ”Granny 1” en ”Granny 2”. Oma Jonkers straalt als een meisje. Het poseren –wel twee keer– viel haar zwaar. Maar de confrontatie met haar evenbeeld zo mogelijk nog meer. „Ik kijk niet zo vaak in de spiegel”, schatert oma.

De spanning loopt op. Wie gaat vanavond met een trofee naar huis? Anton blijkt publiekslieveling. Zijn Granny’s verdienen de kunstwerkenprijs. Jeroens pruik komt als beste blikvanger uit de bus.

Tijd voor de afterparty. De geur van bitterballen verspreidt zich. Blijkt kortstondig sterker dan de bloemrijke parfum van Den Ouden. Voor de zoete trek zijn er cupcakes, versierd met chocolade- en fruithagel. Willem en Daisy bakten er donderdagavond maar liefst 430. „Een beetje kunst- en vliegwerk”, dekt Daisy zich in. Toegegeven, ze ogen als misbaksels, maar smaken naar meer.

Speciaal voor de lagere klassen blijven de schilderijen nog even hangen. Deze week wordt de tentoonstelling opgedoekt. En krijgen de kunstwerken een nieuwe bestemming. In de hal, slaapkamer, of –vooruit– het toilet. En boven de bank van oma Jonkers.