IJzingwekkend noemden de rechters het als je op je laat inwerken hoe de laatste eenzame momenten van de Friese tiener moeten zijn geweest. Ze was in 1999 tijdens Koninginnedag een avondje wezen stappen in de discotheek in Kollum. Halverwege de terugweg naar huis besloot ze, ondanks haar angst voor het donker, alleen door te fietsen.

Jasper S. ging diezelfde nacht een rondje fietsen om zijn gedachten te ordenen. Toen hij het meisje tegenkwam, dacht hij: „Jij bent voor mij.” Hij draaide zich om, ging haar achterna en trok haar van haar fiets. Onder dreiging van een mes nam hij Marianne mee een weiland in en verkrachtte haar.

Na de verkrachting besloot hij Marianne te vermoorden, omdat hij bang was om als dader te worden opgespoord. En in die reeks van handelingen had hij zich kunnen bedenken waar hij mee bezig was. En daarom vinden de rechters dat er sprake is van moord. Dat is een juridisch zwaarder delict dan doodslag.

Familieleden van Marianne vonden haar lichaam dezelfde dag, deels ontkleed, in het weiland in Veenklooster. Daar houdt de rechter ook rekening mee. „Dat beeld zullen zij nooit meer kwijtraken.” Ook vinden de rechters uit een oogpunt van vergelding dat iedere straf te laag zou zijn. „Vergelding kent echter in een rechtsstaat haar grenzen.”

Na 14 jaar stilzwijgen in deze zaak lijkt er nu een einde te komen aan het boek Marianne Vaatstra. De Friese boer S. kwam in beeld toen hij zijn DNA afstond bij een grootschalig DNA-verwantschapsonderzoek. S. voelde dat het spel uit was en besloot mee te werken. Het feit dat S. zo lang wachtte met zijn bekentenis weegt niet mee in de straf volgens de rechtbank. „Het is een beginsel van ons strafrecht dat niemand hoeft mee te werken aan zijn eigen veroordeling.”

Het is nog maar de vraag of er een hoger beroep komt in de zaak. Advocaat Jan Vlug wil dat eerst nog bespreken met S. „Niemand zit op een hoger beroep te wachten.” Maar dat besluit is uiteindelijk aan S. Het OM gaat kijken of het de moeite waard is om beroep aan te tekenen. De aanklager had om 20 jaar gevraagd.

Bauke Vaatstra, de vader van Marianne, hoopt het boek nu te kunnen sluiten, maar „Marianne krijgen we niet terug”.