Met de trip naar Den Haag ging een droom van Ilse in vervulling. „Als kind volgde ik het Koninklijk Huis al. Ik spaarde foto’s van de prinsesjes. De afgelopen vier jaar heb ik brieven gestuurd met de vraag of ik er op Prinsjesdag bij kon zijn.” In een ultieme poging ging er ook dit jaar een verzoek op de bus. En met succes.

Twee weken geleden viel er een officieel uitziende envelop op de mat van huize Kok. „Ik verwachtte in eerste instantie een afwijzing, net als de andere jaren. Dan kreeg ik een mede­deling dat ik op de wachtlijst stond. Maar nee, het was een uitnodiging! Eerst drong het nog niet zo goed tot me door, maar later steeds meer. Ik was er heel blij mee.”

Om er tijdens de officiële gelegenheid picobello uit te zien, ging Ilse vooraf nog even shoppen. „Ik had nog een net jasje liggen van vorig jaar. Maar we hebben het geheel afgemaakt door er een leuk rokje en een tasje bij te kopen. Verder had ik natuurlijk een hoedje op.”

Voor Ilse begon het avontuur maandagavond al. Samen met haar moeder vetrok ze richting Wassenaar. Na een nachtje in een hotel ging het gistermorgen vroeg naar Den Haag. Langs de dranghekken en in de mensenmassa volgden ze de bordjes met pijlen voor genodigden.

„We werden naar een speciale tent gewezen. Daar moesten we ons identificeren en door een detectiepoort lopen. Ook scanden beveiligers onze handtassen.” Eenmaal op het Binnenhof mocht het tweetal de Ridderzaal in. Daar moesten ze de uitnodiging tonen en werden ze naar hun stoelen geleid. Rij 4 stoel 13 voor Ilse.

Tijdens het voorlezen van de Troonrede viel het Ilse op dat –vanwege de aanwezigheid van de koningin– het allemaal heel officieel ging. „Iedereen zat stil en netjes te luisteren. Maar voor en na die tijd praatte iedereen met elkaar en werden er grappen gemaakt.”

De Oranjefan kijkt terug op een bijzondere dag. „Het was leuk om Kamerleden in levende lijve te zien. Of de ambassadeurs uit bijvoorbeeld Saudi-Arabië, met een soort tulbanden op en lange gewaden aan. Het was een hele happening. Het interessantst was om de koninklijke familie te zien. En dat de koningin –het klinkt misschien vreemd– op een gegeven moment mijn kant op keek. Dat gaf een heel bijzonder gevoel.”