De spanning in de keuken van het Hoornbeeck College was voelbaar: „Gaan wij het redden om half zes voor 80 mensen een goede maaltijd te hebben gemaakt?”, „Hoe zullen deze mensen op onze komst reageren?” en „Zijn ze erg vies, meneer?”.
In groepjes bereidden deze studenten allemaal een onderdeel van de maaltijd. De één stond uren te zwoegen op zijn kipfiletspiesjes en een ander deed zijn best om salades op een zo mooi mogelijke wijze te presenteren. Nadat de studenten van enkele instructies zijn voorzien; „geef geen telefoonnummers” en „bewaar een professionele afstand” verplaatste de groep zich tweehonderd meter verder, bij nachtopvang ”De Meerpaal” van het Leger. Deze nachtopvang bestaat uit twee gebouwen, één voor de mannen en één voor de vrouwen en de kinderen. Er is een gemeenschappelijke ruimte en de slaapzalen staan vol met stapelbedden. In deze nachtopvang mogen deze cliënten maximaal 6 weken verblijven. Tijdens dit verblijf krijgen zij begeleiding naar vaste woonruimte en wellicht werk.
Bij binnenkomst werd de groep studenten met applaus begroet. Een warme maaltijd is namelijk echte luxe. Normaliter krijgen zij maar twee maal in de week een warme maaltijd en op overige dagen soep met brood.
Zoals het bij het Leger gebruikelijk is, werd de maaltijd geopend met gebed, dit keer door de studenten van Hoornbeeck. Een eensluidend „amen” was het gevolg uit de monden van alle aanwezigen. Vervolgens werd de barbecue bestormd door de aanwezigen. Opvallend was wel de enorme hoeveelheden die zij zichzelf toerekenden. Borden met een enorme kop erop waren geen uitzondering.
De studenten maakten onder het eten kennis met de mannen, vrouwen en kinderen die aanwezig waren. De groep was erg open. Diverse zaken uit hun verleden bespraken zij openhartig. De conclusie van al deze gesprekken is toch altijd weer dat er maar iets hoeft te gebeuren of al de vastigheden van het leven storten als een kaartenhuis in elkaar. Daarbij zijn het gebruik van drugs of relationele problemen vaak de aanzet voor het ingang zetten van deze neerwaartse spiraal.
Na het diner volgde het dessert. Het eten, dat over was, werd zeker niet weggegooid. Alles werd bewaard voor de volgende dag. Wat bij blijft? De dankbaarheid op de gezichten van deze mensen. De ervaringen van studenten die hier zo veel van geleerd hebben dat in tien lessen niet is uit te leggen of misschien die ene dakloze die met zijn ijsstokje voor het gelegenheidskoor van studenten stond om het lied „wat de toekomst brenge moge” te dirigeren…
Verslag van J. van der Laan, docent Hoornbeeck College Rotterdam.
