Het is nog aardedonker buiten. Op de weg is haast geen verkeer op deze vroege vrijdagmorgen. De meeste mensen ver­keren nog in diepe rust.

Ook op de Jacobus Fruytier lijkt het uitgestorven. Twee schijnbaar vergeten auto’s staan op het schoolplein. De lokalen zijn nog donker.

Op één lokaal na. Het bevindt zich helemaal achter in de school. Niet alleen is het licht aan, er zitten ook veertien leerlingen over papieren gebogen. Koffiebekers naast zich, voor de onmisbare cafeïneshots. Brownies, cakejes, nootjes en chips moeten voor de rest van de inwendige versterking zorgen.

Vermoeid

„Ik ben echt zo suf”, gaapt een jongen, terwijl hij zich hart­grondig uitrekt. Twee giechelende meiden lijken juist even over hun slaapgebrek heen te zijn. „Schrijf je de betekenis van ”excuire” even op?” vraagt een ander meisje aan haar buurman. Die staart vermoeid voor zich uit.

Het is 6.00 uur ’s morgens en de leerlingen zijn al veertien uur lang bezig met het vertalen van allerlei Bijbelgedeelten, om zo geld op te halen voor Wycliffe Bijbelvertalers. Exodus, Hebreeën, Korinthe, 1 en 2 Timotheus: als er ooit weer een nieuwe Bijbelvertaling nodig is, hebben de leerlingen alvast het nodige op papier staan.

„Niet als het ware slaande de lucht”, mompelt Emily Heerens bij de vertaling van een Bijbeltekst. „Dat klopt niet hoor”, klinkt het een beetje gefrustreerd.

„In het begin ging het beter”, zegt Annelies Kaashoek. „Maar in deze tekst staan geen lees­tekens. Dat is dus extra moeilijk.” Miranda Adams: „Ik kan niet meer goed vertalen. Als ik een woord opzoek, vergeet ik de betekenis meteen weer.”

Vertaalwerk

De gymnasten kwamen op het idee voor de vertaalmarathon toen ze naar manieren zochten om hun vertaalkunsten te verbeteren. Inmiddels hebben ze met hun actie ruim 2000 euro opgehaald voor Wycliffe. „Afgelopen week kregen we nog veel donaties binnen”, zegt Annelies. Met een lach: „En er kan nog steeds gedoneerd worden.”

Een tafeltje verderop klinkt een prachtige Latijnse volzin. „Fide Moses grandis factus negavit se esse filium filiae pharaonis magis eligens adfligi cum populo Dei quam temporalis peccati habere iucunditatem.” Rosalie van der Meer, Carola Groenewold, Henrico van Roekel en Coen Boot slaan aan het vertalen, tot er een zin uitkomt die iedereen min of meer bekend in de oren klinkt. „Door het geloof ontkende Mozes, nadat hij groot geworden was, dat hij een zoon van de dochter van farao was, terwijl hij liever verkoos schade te lijden met het volk van God dan de aangenaamheid van de tijdelijke zonden te hebben.”

Henrico sluit even zijn ogen. „Ik heb het idee dat ik slaap. Volgens mij hebben de Statenvertalers het ook niet zonder nachtrust gedaan.”

Afrika

„Wie wil er nog Dextro?” roept iemand door de kleine ruimte. Gretig worden de oppeppers naar binnen gewerkt.

Of iemand van de leerlingen ooit echt voor Wycliffe zou willen werken? Alle blikken zijn gericht op Lisanne Hooglander. „Dat lijkt me heel gaaf”, zegt die, wat verlegen onder alle plotselinge aandacht. „Ik wil dat al een paar jaar. Liefst in Afrika. Daar heb ik tot mijn vierde ook gewoond.”

Het is inmiddels tegen zevenen. De meeste leerlingen houden het voor gezien. Op Job Blankestijn na, die per se zijn tekst af wil krijgen.

Als hij zijn laatste woord geschreven heeft, legt ook hij zijn pen tevreden neer. „Het was super”, zegt hij. „Nu duik ik straks mijn bed in. Met een paar ADHD-pillen die ik gekregen heb. Daar schijn je zo van in slaap te vallen.”

Wil je de leerlingen helpen met hun actie door een donatie te geven? Dat kan door het te storten op rekeningnr. 898424593 t.n.v. C. Groenewold.