De hoofdstad kent ongeveer „0 gevallen per jaar van extreme vormen van intimidatie, zoals bedreiging, vernieling en andere pesterijen. Dit gebeurt op een dusdanig geniepige wijze, dat de daders bijna nooit op heterdaad te betrappen zijn.
De gemeente heeft ‘wooneenheden’ beschikbaar in de stad waar de treiteraars tijdelijk naartoe moeten. Dat kan een eenvoudige huurwoning zijn, maar ook een wooncaravan of een wooncontainer. Op deze plaats vindt toezicht plaats door de gemeente, de maatschappelijke opvang en de politie.
Amsterdam zoekt daarnaast naar een permanente locatie in de stad met meerdere wooneenheden (maximaal 10). Het gaat om een nieuwe maatschappelijke opvangvoorziening voor degenen die hun buren of de buurt intimideren. Een ‘stedelijk top-10 team’ behandelt de ergste treiteraars.
Naar schatting zeven keer per jaar verhuizen slachtoffers van treiterijen naar een andere buurt omdat ze geen andere uitweg meer zien.
