Shabaz komt uit Pakistan. Op uitnodiging van de stichting Open Doors vertelt hij over zijn ervaringen als christen in het Aziatische land. Zijn echte naam noemt hij niet. Ook mogen de jongeren in de zaal geen foto van hem maken.
„Wat weten jullie van Pakistan?” vraagt hij. „Er is christenvervolging”, zegt iemand. Een ander: „Pakistan is toch het land van Asia Bibi, de christelijke vrouw die vastzit vanwege godslastering?” Shabaz knikt. „Pakistan is ook het land waar op 29 juli dit jaar een campagne werd gestart om de Bijbel uit te bannen”, gaat hij verder. „Dit boek werd een probleem in ons land. En toch geloof ik dat God door dit boek spreekt. Hij is een God Die spreekt en hoort, en niet slaapt of sluimert. Hij is altijd in actie en dat geeft moed.”
Er is veel angst onder christenen in Pakistan. Kerken worden in brand gestoken, christenen worden gevangengenomen en hun huizen en winkels worden vernield. „Toch is God ook in Pakistan. We zijn een kleine gemeenschap, maar we maken God bekend in het land, we spreken over Hem.”
Makkelijk is het niet altijd, zegt Shabaz eerlijk. „Denk aan de vrienden van Daniël, die door de koning in de oven worden geworpen omdat zij niet willen knielen voor het beeld dat hij gemaakt had. Ze zeiden: God is machtig ons te helpen. En ook als Hij dat niet doet, buigen we niet voor het beeld. Toen de mannen in het vuur waren, zag de koning een vierde man, die eruitzag als de Zoon van God. Ruim 500 jaar voor Zijn geboorte was Christus ook hier al aanwezig.”
Regelmatig is Shabaz vanwege zijn geloof met de dood bedreigd. Met dezelfde regelmaat heeft God hem uit deze situaties gered, vertelt hij. „Een keer moest ik in de mist op de fiets voor mijn moeder medicijnen halen. Op de terugweg hielden twee mannen me aan die wisten dat ik christen was. Ze zetten een geweer tegen mijn hoofd en zeiden: Jouw tijd is voorbij. Ik begon te bidden: Vader, ik kom thuis. Toen ik bad, lieten ze me ineens gaan.”
Deze aanhouding maakte Shabaz angstig. „Ik weet nog dat ik op mijn werk was en bad: Is het dan zo moeilijk U te volgen? God gaf antwoord. Hij liet me zien dat ik in die situatie geen ouders kon bellen, geen vrienden kon roepen, maar dat ik alleen tot Hem kon bidden. Ik moest God om vergeving vragen, want als Hij niet bij me was, was ik allang vermoord.”
Wat kunnen christenen in Nederland voor christenen in Pakistan doen, vraagt iemand. Shabaz noemt drie dingen: bidden, bijeenkomsten voor hen organiseren en organisaties ondersteunen die vervolgde christenen willen helpen. „Jullie kunnen iets veranderen, jullie zijn jong. De Bijbel is een boek vol met verhalen over tieners: Jozef, David, Daniëls vrienden, Esther en vergeet de 12-jarige Jezus in de tempel niet. God zoekt jonge mensen die in het vuur van de strijd willen werken. Daarom zeg ik tegen jullie: Kies niet altijd de makkelijkste weg.”
{Lees hier het Puntuitartikel dat in aanloop naar de appeldag werd geschreven. Bekijk ook de promovideo.#http://www.puntuit.nl/nieuws/binnenland/mathilde_en_nelleke_over_hun_tijdlijn_met_video_over_jeugdappel_lcj_1_685857}
