„Over dat zingen hebben meneer Rosbergen en ik ook uitvoerig gepraat. Over de vraag of wij in de Gereformeerde Gemeenten wel genoeg zingen. Volgens mij is het zo voldoende, maar zou het zeker geen kwaad kunnen als er tussendoor nog een psalm bij zat.”
Aan hem werd de vraag gesteld of de gemeente in Alblasserdam niet een stuk saaier was. „Daar moest ik even over nadenken. Om eerlijk te zijn had ik dat gevoel eerst wel. Weer terug in Nederland ben ik toch wel heel blij dat ik in mijn huidige kerk zit.”
Ouderling Rosbergen reageert: „Toen Peter weer terug was in zijn eigen gemeente viel hem op dat hier in Nederland mensen met minder of geen emotie zingen. Dit heeft natuurlijk ook te maken met de cultuur en de traditie van een land. Ik vond het mooi om te horen dat Peter zichzelf had voorgenomen om meer mee te zingen in de kerk. Hopelijk werkt het aanstekelijk op andere jongeren! Hij vroeg mij of het niet zo is dat bij ons meer het gebed centraal staat en mensen in Roemenië God meer willen dienen door het zingen. Het is, denk ik, de vraag of in Nederland de nadruk meer ligt op bidden dan op zingen. Het kan beide. Luther zegt: „Zingen is twee keer bidden.” In de Bijbel vinden Gods kinderen psalmen die beschrijven hoe het in hun hart is. Je kunt in zingen en muziek zeker je emotie kwijt. En muziek is ook een gave van God.”
Lees het hele Blokje om in Daniël nr. 15.
