Opmerkelijk genoeg werd precies deze discussie afgelopen maandag gevoerd met een aantal PerspectieF’ers op het partijbureau van de ChristenUnie. De meningen waren verdeeld. Duidelijk voor een ieder was dat het (ongeboren) leven bescherming verdient. In hoeverre de beschermwaardigheid van het leven prevaleert boven de keuzevrijheid, in hoeverre er van een keuzevrijheid sprake is, stond zelfs aan het einde van de avond niet vast. Bij Van der Staaij is het duidelijk: de beschermwaardigheid van het leven is belangrijker dan de keuzevrijheid van de vrouw. Zelfs als de vrouw gedwongen wordt seks te hebben, dient het ongeboren leven een kans te krijgen.
Persoonlijk ben ik het niet geheel eens met Van der Staaij. Principieel kan ik me vinden in de beschermwaardigheid van het leven. In de meeste gevallen moet dit principe daarom heersend zijn. Het is echter niet absoluut. Mijns inziens moet er ruimte zijn voor nuance. Als een vrouw verkracht wordt, dan leidt dit overduidelijk tot veel leed. Het zou wel eens een van de weinige gevallen zijn, waarbij de geboorte van een kind voor extra psychologische leed kan zorgen. Daarenboven is het nadrukkelijk niet de keuze geweest van de vrouw om een kind te krijgen, evenmin is er sprake van een ‘ongelukje’. Wat volgens mij daarom ontbreekt is de nuance. Ik vind het goed dat Van der Staaij op wil komen voor het ongeboren kind, maar dit mag niet ten koste van alles gaan.
