Bedankt Nederland,
Vandaag, maandag 24 juni, zou Julian 8 jaar zijn geworden, Ruben zou 9 juli 10 jaar worden. Net als denk ik iedere andere moeder kan ik me hun geboorte tot in de details herinneren.
Een paar weken geleden waren we al plannen aan het maken voor hun verjaardagen. Wanneer we het gingen vieren en hoe we dit zouden doen. Wie er allemaal mochten komen en uiteraard welke cadeaus ze graag wilden hebben.
Het werd ze niet gegund en het is niet te bevatten als je terugdenkt hoe een jaar geleden nog hun verjaardagen gevierd werden, dat het dit jaar enkel een bezoek aan hun graf kan worden.
Het graf dat er niet was geweest als niet meneer Barten kikkervisjes zou gaan zoeken met zijn zoontje en adequaat reageerde op het zien van de lichamen van mijn kinderen. Ik ben hem heel erg dankbaar.
Er zijn zoveel mensen betrokken geweest tijdens de vermissing van Ruben en Julian. En hoewel er nog steeds een klein beetje hoop was dat ik ze levend in mijn armen had kunnen sluiten, besefte ik heel erg goed dat die kans naarmate ze langer vermist waren steeds kleiner werd.
Ik realiseer me ook heel goed dat al die mensen die naar Ruben en Julian gezocht hebben zich bewust waren van het feit dat de jongens ook aangetroffen konden worden op een manier die je liever niet zou hebben. Ik heb dit in ieder geval zelf ervaren toen ik aan het zoeken was. Desondanks werd er massaal door bekenden en onbekenden doorgezocht. Ik ben iedereen hier heel dankbaar voor, ook Remco Meijer en Wanda van de Bovenkamp die burgerzoekacties organiseerden. Daarbij wil ik in het bijzonder ook de vaders en moeders van klasgenootjes van Ruben en Julian bedanken die hebben meegezocht.
Dat er zo veel mensen wilden helpen met het vinden van mijn jongens had ik niet verwacht toen ik het berichtje op Facebook plaatste. En het liefst zou ik iedereen persoonlijk willen bedanken voor alle moeite die gedaan is om Ruben en Julian te vinden, maar ook voor alle medeleven, meedenken, voor alle kaarten, bemoedigende berichtjes en geschenken, onder wie mijn collega’s en de inwoners van Beukbergen voor hun twee schitterende bloemstukken voor de jongens.
Ik zou graag in het bijzonder alle rechercheurs, die betrokken zijn geweest en nog steeds betrokken zijn bij het onderzoek, willen bedanken. Ook wil ik de mariniers uit Doorn en in het bijzonder de combattrackers, de militairen van het pantsergeniebataljon uit Oirschot en de Koninklijke Luchtmacht bedanken voor hun inzet. Burgemeester Koos Janssen, de Kerckeboschschool, VVJonathan, de brandweer en dan met name ploeg 2 uit Zeist, die samen met mijn vriendinnen en familie ons hebben bijgestaan en nog steeds bijstaan in deze moeilijke tijd. Evenals Ellen Kruijer van De Wending die het mogelijk heeft gemaakt om het afscheid van Ruben en Julian geheel in de stijl van de jongens te laten plaatsvinden, maar bovenal ook nog steeds een grote steun voor mij is.
Achter de schermen hebben nog veel meer mensen, zowel in Nederland als in het buitenland, dag en nacht doorgewerkt om Ruben en Julian te vinden, waar ik geen weet van heb. Ook die mensen die wil ik graag bedanken.
Ook wil ik de oprichters van Stichting RuJu, Remco Meijer, Menno Bausch en Frank Oosthoek, bedanken die met hun stichting zorgen dat Ruben en Julian niet worden vergeten.
Tenslotte wil ik de media bedanken dat er met respect met onze situatie en onze wensen is omgegaan.
Met hartelijke groet,
Iris van der Schuit
mama van Ruben en Julian
