Je mag haar gerust een talent noemen, al zal ze dat zelf niet zo snel zeggen. Maar de feiten liegen er niet om. Zowel in 2010 als in 2011 deed ze mee aan het Feike Asma Concours. Beide keren ging ze er met de eerste prijs vandoor. En na de havo hoopt ze naar het conservatorium te gaan.

„Niet zo bijzonder hoor”, vindt Annemarie haar winst tijdens het concours, terwijl ze naar de wisselbeker op het orgel kijkt. „Wel leuk om mee te doen en spannend om voor een jury te spelen die bestond uit Everhard Zwart, Wybe Kooijmans en Peter Eilander. Ze waren best kritisch.”

Tijdens de finale vorig jaar speelde ze een stuk van Jan Zwart. Geen Feike Asma dus. Met deze bekende organist, die honderd jaar geleden ter wereld kwam, heeft ze niet echt een speciale band. „Hij heeft wel mooie muziek gemaakt die knap in elkaar zit. Ik speel die regelmatig, maar het is niet zo dat ik lades vol boeken van Asma heb liggen.”

Aandacht voor de reeds overleden orgelvirtuoos vindt Annemarie niet zo belangrijk. Wel dat zijn muziek bekendheid krijgt en houdt. „Als de kennis van zijn stijl tijdens een herdenkingsjaar opgefrist wordt, is dat mooi meegenomen.” Behalve de wisselbeker won ze vorig jaar een aanmoedigingsprijs: ze mag op 21 april in de evangelisch-lutherse kerk in Den Haag spelen tijdens het concert ter herdenking van Feike Asma. „Dat zal dan uiteraard wel een muziekstuk van hem zijn.”

Afleren

Sinds vier jaar krijgt Annemarie orgelles van Roelof van Middendorp uit Barneveld. Voor die tijd leerde ze zich de meeste dingen zelf aan. En dat is niet altijd even handig. Lachend: „Ik moest veel afleren, vooral in mijn pedaaltechniek. Maar nu gaat het best goed.”

Dat blijkt als Annemarie achter het orgel kruipt en het begin speelt van haar favoriete stuk ”Praeludium, Fuga und Ciacona” van de 17e-eeuwse componist Dietrich Buxtehude. Razendsnel gaan haar voeten over de pedalen. Juist deze pedaalsolo aan het begin heeft Annemaries voorliefde.

Maar ook de vrijheid die ze krijgt om zogeheten versieringen aan te brengen. „Denk bijvoorbeeld aan trillers. Dat zijn twee noten die je snel achter elkaar afwisselt. Barokmuziek uit de 17e en de 18e eeuw geeft ook die ruimte voor eigen interpretatie.”

Dit betekent volgens Annemarie niet dat ze een klassiek stuk hip maakt. Ze gruwt bij de gedachte alleen al. „Het is literatuur”, zegt ze met nadruk. „Ik probeer me zo goed mogelijk in te leven in de tijd waarin de muziek is geschreven, om zo de waarde ervan naar voren te brengen.” Wat ze vindt van moderne muziek? „Daar heb ik niet zo veel mee. Het zit wel knap in elkaar hoor, maar het klinkt zo... ja, zo dubieus.”

Diepere laag

Ze moet lachen om haar eigen omschrijving. „Oude muziek heeft veel meer inhoud. Thema’s zijn herkenbaarder.” Als voorbeeld noemt ze een stuk van Buxtehude waarin een bepaald onderdeel zeven keer terugkomt. „Dat is mooi om te ontdekken. Zeven is het getal van de volheid. Dan denk ik: Zou Buxtehude in God hebben geloofd?” Van die diepere laag van muziek –tot eer van God– is Annemarie zich bewust. „Zeker in de eredienst is dat het doel van het orgelspel.”

Na de havo op het Van Lodenstein College in Amersfoort hoopt de goedlachse Barneveldse naar het conservatorium in Rotterdam of Utrecht te gaan. Haar theoretische kennis, ter voorbereiding hierop, wordt bijgespijkerd door Leander van der Steen. En na het conservatorium? „Ik zou graag les willen geven. Zowel voor orgel, piano als klarinet. Maar ook een koor dirigeren en meewerken aan concerten lijkt me mooi om te doen.” Een dag gespeeld is een dag niet geleefd? „Nou, zo erg is het niet. Maar het is wel erg lekker hoor, een uur spelen na een dagje school.”

Nog één ding. Waarom zijn het vooral mannen die bekend zijn in de orgelwereld? Zijn vrouwen minder goed? Annemarie stuift op. „Dat slaat echt nérgens op. Het ligt absoluut niet aan de kwaliteit. Misschien zijn vrouwen wel bescheidener. Wat dacht je? Het gaat niet om mij. Het gaat om de muziek.”

----

Wil je meer lezen over Feike Asma? Dat kan hier!

Het RD heeft ook een online magazine gemaakt over deze musicus die 100 jaar geleden geboren werd.